| |
Ικέτης στό Ναό τής Αφροδίτης
ένοχος αιωρούμαι στή θηλιά
κλεισμένος χρόνια λάγνος ισοβίτης
στού πόθου, τήν απύθμενη σπηλιά..
κομμένες οι γραμμές τού τηλεφώνου
στήν απομόνωση τής προσμονής
μικρό νησί στή θάλασσα τού πόνου
κι'εσύ βυθός πού θά μέ καταπιείς!
αφόρητη σιωπή γεννά τίς ώρες
μαύροι καθρέφτες τίς αντανακλούν
τρυπούν τούς τοίχους Νύφες μαυροφόρες
μέ τή μορφή σου μέ πυροβολούν..
μού λές νά σκαρφαλώσω στό φεγγάρι
καί μαστορεύεις κόμπους στό σχοινί..
Δασκάλα έγινες μέ Αλφαβητάρι..
κι'εγώ τραυλίζω σάν τόν Μαθητή,,
μαζεύω τής καρδιάς μου τά κομμάτια
τά ξεπουλάω λύτρα στόν καιρό..
καρβουνιασμένα άχρηστα διαμάντια
τ'άδωσα στόν Βαρκάρη οβολό..
ο ήλιος κατρακύλησε στή δύση
λούστηκα μέ τό φώς τού φεγγαριού
πορεύτηκα αντίστροφα στή Φύση..
καταμεσήμερο καλοκαιριού...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
