| |
Η ελπίδα είναι ένα παράσιτο σκουλήκι που κατοικεί στο σώμα του ανθρώπου. Ζει μέσα του, τρέφεται από αυτόν. Μα κι ο άνθρωπος τρέφεται από την ελπίδα. Τρέφεται από τα περιττώματα αυτού του σκουληκιού. Κι όσο περνάει ο καιρός το σκουλήκι γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο. Ο άνθρωπος το νιώθει μέσα του μα δε μπορεί να το αποβάλει. Είναι μια σχέση μίσους και αγάπης. Ο ένας εξαρτάται από τον άλλον. Και τελικά φτάνει η στιγμή που το σώμα αδυνατεί μα το σκουλήκι είναι αχόρταγο και ακούραστο. Τρώει τα πάντα. Τότε φτάνει ο θάνατος. Όχι του σκουληκιού, του ανθρώπου. Το σκουλήκι συνεχίζει να καταβροχθίζει τη σάρκα, τα όργανα, ακόμη και τα κόκκαλα του σώματος. Ξεγυμνώνει κάθε σημείο του σώματος. Αφήνει ωστόσο για το τέλος το καλύτερο κομμάτι. Την καρδιά. Και αφού τελειώσει και με αυτήν, δε πεθαίνει. Όχι, η ελπίδα δε πεθαίνει, το σκουλήκι δε πεθαίνει. Αφού τελειώσει τη δουλεία του θα ψάξει να βρει ένα άλλο σώμα να κατοικίσει. Να κατασπαράξει μια άλλη ψυχή.
«Η ελπίδα δε πεθαίνει τελευταία…»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
