| |
Το χέρι της Γης χαράζει στο χώμα
τη λέξη που θέλεις να πεις
όλα ανήκουν σε μια γυναίκα
που γεννά με νερό της βροχής.
Η θλίψη μιας ξένης απόηχο φέρνει
στο γνώριμο κλάμα της αδερφής
για λίγο γίναμε παιδιά
να ξαναμοιάσουμε και να αγγιχτούμε
να πιαστούμε στο χέρι της γης.
Αφηρημένες του νου οι γραμμές
τον χρόνο κι εμένα νικούσαν
αναμνήσεις με προσπερνούσαν
στην παλιά του τρένου στροφή.
Την εικόνα βιαζόσουν να δεις
να ξαναζήσεις το μύθο
που ξετυλίγει το χέρι της Γης
μ’ όσα δεν μπόρεσες να πεις.
Δεν υπάρχει ενοχή στου θανάτου την λόγχη
το πρώτο μας όχι εκεί
αργοπεθαίνει η μοίρα
το τέλος να βρει την αρχή.
Θα κρατήσω το χέρι της γης
να περπατήσω σε γνώριμη όχθη
του θεού και μιας άμυαλης κόρης
θα ξαναγίνω παιδί.
facebook/monemvasiti
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
