[align=center]
Φύσηξε αέρι στεριανό και πάρε με μαζί σου,
Ταξιδευτής να προσπαθώ να ζήσω στη στεριά
αφού δεν θέλησε η ζωή να ζω με την ζωή σου.
σαλεύει ο νους με τ' όνειρο και φεύγει μακρυά.
Σε ταξιδεύω Θάλασσα στα όρτσα εγώ σε πήρα
σαν άκουσα ήχο στριγκό στης άγκυρας το βίρα,
και απάνωθε σου κάθομαι λικνίζομαι και πάω
ονειρεμένη ανατολή καταπλέω το χώμα θα πατάω.
Εκεί που μόνο θα χαρείς και να αγαπήσεις έχει
Μια γλώσσα με νοήματα που ο ναυτικός κατέχει
με ακατάληπτες φωνές σβήνεις θυμούς και μίση
γιατί δεν βρίσκεται κάνεις να ξέρει να μιλήσει
Εκεί είναι που λατρεύεται της κερασιάς το άνθος
εκεί που το χρυσάνθεμο είναι της αγάπης πάθος
εκεί που πρώτα μου είπανε το kokoro itai
μετέπειτα κατάλαβα πόσο η καρδιά πονάει.
Ήταν η πρώτη μου φορά σας εξομολογούμαι
και τόσα χρόνια πέρασαν ακόμα το θυμούμαι
Σπυρί σπυρί εμάζευες στο μώλο το σιτάρι
Με συνεπήρε η ομορφιά και η απλή σου χάρη
Σε ταξιδεύω θάλασσα να ρθω πάλι σε σένα
ανατολή μου φώτισε ξανά τα περασμένα.
Κλείνω ο δρόμος της καρδιάς πάω το μονοπάτι
στην Θάλασσα σε γνώρισα και είσαι ναυταπάτη.
