| |
Ανοιγεις τα ματια
και σκεφτεσαι πως μια νεα μερα ξεκινα
μαζι σου ομως ξυπνα και η θλιψη
αυτη η θλιψη που τρωει τα σωθικα σου αργα αργα
απο μεσα ερχεται ο θανατος
και σιγα σιγα φανερωνει τα σημαδια του στο προσωπο
και στις συνηθειες σου
η ελπιδα χανεται στις στοιβες της απελπισιας
η οσμη της σηψης αναδυεται
η επαναληψη μετατρεπεται σε αρχη
ολα στερουνται νοηματος
βουτας στο κενο
στην ιδεα της αυτοκτονιας
στον ξεπεσμο της ανθρωποτητας
μαραζωνεις μη εχοντας τιποτα καλυτερο να πραξεις
πραττεις το τιποτα
και ισως αυτο να ειναι το μονο που μετρα
ενα τιποτα συνθλιβει τις ζωες μας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
