| |
Φόρεσα ένα χαμόγελο και την φωνή μου που αψήφησε ο ευρύς θαμπωμένος Νοέμβρης.
Του εαυτού μου το σκέλος το ένα επάνω στον αφρό της ερημιάς και τ’άλλο
καταρρακτώδικα μιλάει με σιωπή και λυρική καταιγίδα.
Ενισχύονται της μέρας οι στυλοβάτες και το πουλί που αγνόησε όλον τον αέρα
πετά για το καθήκον του
φτιάχνει ελευθερίας διδαχή.
Με τα μάτια μου είδα: στον κάτω χείμαρρο
οι απίστευτες θεομηνίες του νερού
την δύναμη αύξησαν του τρομερού.
Πού θα κρυφτούμε καρδιά μου να μην
μας απειλεί το ξίφος της καταστροφής;
Στο απάγκιο που διάλεξες μ’ ένα βιβλίο στα χέρια κάθεσαι και αναγνώθεις
πώς η μοναξιά, αν την πριμοδοτείς με φως ψυχής, ανθίζει..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
