| |
Συνάντησα τον χρόνο, στη βροχή
Μου είπε πως αλλάξαμε εποχή
Το παρελθόν απλώνει με απειλή
δυο υποσχέσεις
Νοστάλγησα τον κήπο, στην αυλή
Στα γόνατα την πρώτη την ουλή
Τα όνειρα που έκανα παιδί
Τις εξεγέρσεις
Όλο αναζητώ, λόγο στον καιρό
Έναν πίνακα του χθες που αλλάζει
Μες την μοναξιά, ψάχνω συντροφιά
Ξέμεινε ο νους και τα έχω χάσει..
Όλο αναζητώ, κι όλο απορώ
Με μια αντοχή που με τρομάζει
Λέξεις και σιωπές ρίχνω στην φωτιά
Πάλι η λογική μ έχει ξεχάσει…
Συνθήματα και μνήμες στην ζωή,
χαράχτηκαν σε άλλη εποχή
Ξεχάστηκαν στο τέλος της στιγμής
στο πέρασμα της
Και είναι αυτά που μένουν στην ψυχή
Χαρές και λύπες μέσα στη βροχή
Κι απέμεινε το σπίτι της ρωγμής,
μες τη ματιά της
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
