Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ανεπαισθήτως
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130608 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανεπαισθήτως
 
[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Στου όνειρου την κόψη
εκεί που αλλάζουν όψη
τα πεπραγμένα,
εκεί τα δυό μου χέρια
γίνονται περιστέρια
και οι δυό μας: ένα.

Μα όταν γλυκοχαράζει
η αλήθεια με τρομάζει:
τα δυό μου χέρια,
πληκτρολογούν ζεμένα
μέσ’ σε προστατευμένα
νηκτά λημέρια.

Ανεπαισθήτως ίσως
μας μπόλιασαν το μίσος
κι αχρεία ήθη,
να «τρώμε» ο ενας τον άλλον
κι αντί για γνώση, μάλλον:
προγόνων λήθη.

Στου μάρμαρου την όψη
αν αποκτούσαν κόψη
οι συνειδήσεις,
θα κάναν χαρακίρι
να στάξουν αίμ’ αθήρι
για να μεθύσεις.

Τ’ απόστημα δεν σπάζει
διαιρώντας μας, ακμάζει.
Να το χαράξεις.
Οι σκέψεις μας, τα λόγια,
μη μείνουν ευχολόγια
να γίνουν πράξεις.

Δικιά μας η ευθύνη
κανένας να μη μείνει
στις πράξεις μόνος.
Παράλληλοί μας βίοι
με την αλληλεγγύη
λαγιάζει ο πόνος.

Γιατ’ είν’ ο μόνος δρόμος
ν’ αντιστραφεί ο τρόμος•
αδερφωμένα.
Tης ύπαρξης ο μίτος
μας κάνει ανεπαισθήτως
όλους μας, ένα.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Γυμνασμένα παραμύθια
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
03-12-2013 @ 23:02
Παράλληλοί μας βίοι
με την αλληλεγγύη
λαγιάζει ο πόνος.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
03-12-2013 @ 23:20
Δικιά μας η ευθύνη
κανένας να μη μείνει
στις πράξεις μόνος.
Παράλληλοί μας βίοι
με την αλληλεγγύη
λαγιάζει ο πόνος.....................το κατέγραψα να είσαι σίγουρος...να είσαι καλά συνάδελφε στην εδώ στιχοοικογένεια ::blush.:: ::hug.::
Ανατολικός
04-12-2013 @ 00:51
πολύ όμορφη αυτή η σκερτσώζικη γλώσσα ...

::up.::
athos.ioannou@gmail.com
04-12-2013 @ 05:05
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΒΥΡΩΝ
04-12-2013 @ 06:33
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
Αναπάντεχος
04-12-2013 @ 07:13
Οι σκέψεις μας, τα λόγια,
μη μείνουν ευχολόγια
να γίνουν πράξεις.
kaλημέρα
Sofitsa
04-12-2013 @ 09:37
Πολύ ωραίο! Καλημέρα!
Lionara
04-12-2013 @ 09:44
"Ανεπαισθήτως ίσως
μας μπόλιασαν το μίσος
κι αχρεία ήθη," ΑΣ γίνει αισθητός μπας και διαλυθεί...δικαιολογίες να μας λείπουν...

"Στου μάρμαρου την όψη
αν αποκτούσαν κόψη
οι συνειδήσεις,"ΚΑΛΕ γι' αυτό ευδοκιμούν οι πλαστικές...στην μούρη μας φαίνεται και ταράζει...χαχα

"Τ’ απόστημα δεν σπάζει
διαιρώντας μας, ακμάζει.
Να το χαράξεις."ΤΟ ΧΑΡΑΞΑ θα μείνει αιώνια...

"Tης ύπαρξης ο μίτος
μας κάνει ανεπαισθήτως
όλους μας, ένα."ΑΥΤΟ ΤΟ ανεπαισθήτως μ' άρεσε...

ωραίο !!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
04-12-2013 @ 10:53
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
G.LEOU
04-12-2013 @ 15:13
Εξαιρετικό.
Πάρα πολύ ωραίο.
::blush.:: ::love.:: ::hug.::
pennastregata
04-12-2013 @ 15:14
Φίλτατε, όμορφο και ουσιαστικό, όσο δεν πάει... Θαρρώ πως έχουμε πολλά ακόμη να πούμε, σε εκκρεμότητα! Τους χαιρετισμούς και τα φιλία μου!
YABER
04-12-2013 @ 16:59
::yes.:: ::yes.:: ::up.::
CHЯISTOS P
04-12-2013 @ 17:04
στιχουργικά και ποιητικά άψογο, Χρήστο, κι εκείνο το "μάλλον: προγόνων λήθη.", μου καρφώθηκε στο μέτωπο...
Μαυρομαντηλού
04-12-2013 @ 17:48
Τ’ απόστημα δεν σπάζει
διαιρώντας μας, ακμάζει.
Να το χαράξεις.
Οι σκέψεις μας, τα λόγια,
μη μείνουν ευχολόγια
να γίνουν πράξεις.

Δικιά μας η ευθύνη
κανένας να μη μείνει
στις πράξεις μόνος.
Παράλληλοί μας βίοι
με την αλληλεγγύη
λαγιάζει ο πόνος.

Γιατ’ είν’ ο μόνος δρόμος
ν’ αντιστραφεί ο τρόμος•
αδερφωμένα.
Tης ύπαρξης ο μίτος
μας κάνει ανεπαισθήτως
όλους μας, ένα.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΚΡΙΒΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
07-12-2013 @ 20:37
Παράλληλοί μας βίοι
με την αλληλεγγύη
λαγιάζει ο πόνος.......αλληλεγγύη,μοίρασμα ,μια ζεστή φιλική κουβέντα κι ο πόνος μπορεί έστω λίγο να μετριαστεί....όλο είναι τόσο πλούσιο σε νοήματα και ανάλυση που δε θα φτανε μια σελίδα ...εξαιρετικό Χρήστο !!!!!!!!!!!! ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο