| |
τον δρομο μου τραβαω
απο δυση σε ανατολη περναω
και χιλια δυο τραγουδια σε χαρτι
τα γραφω και ξεχναω
μαν το ταξιδι πονηρο
διχως σκοπο για γνωση
μονο της ληθης το νερο
και κωνειο στο ποτηρι
κοιτα πως αλλαζει ο καιρος
και μενει αδειο το καντηλι
αυτα που λες θα ξεχαστουν
και αυτα που δεν θες παντα θα κρατουν
απο χιλια κυματα
και απο τους λωτοφαγους
περνω το πιοτο και το φαι
και τα κερνω στους γλαρους
και μια δολεια πηνελοπη με προσμενει
μα αφησε πισω μου εποχες
και η κιρκη με παιδευει
αποψε θα μετρησω
τους κοκκους ολης της αμμου
και αμα τελειωσουνε και αυτοι
θα δω τα αστερια
ετσι ειναι οι στοχοι οι τρελοι
που αλλοι τους κοροιδευουν
μα ειναι απο τα απιθανα
που ο κοσμος ροδα γυριζει
και στη φωτια που καθομαστε
κανεις δεν μενει αν δεν ελπιζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
