| |
Θέλω ο πόνος να είναι παραγωγικοί
Και σε πορνείο των αμαρτιών
Για να βρίσκομαι σε ένα ποτήρι
Γιατί όταν μιλάει το ποτό
Την ψυχή λείπουν όλα την αίσθηση.
Κάνω αμαρτάνει και πάλι εξαιτίας σου
Αυτά τα ποτά, τσιγάρα, μεθοκοπώ
Αυτή η μελαγχολία που ζω με πάθος
Υπενθυμίζοντας ότι δεν μου πεις αντίο.
Αφήνω το σώμα μου σε ξένα κρεβάτια
Και είναι η ευφορία της στιγμής
Μέχρι ξυπνάω εξαντληθεί
Είμαι γεμάτη λύπη, αλλά θα πάω στο άδειο σπίτι
Όταν έφυγες, χωρίς να χτυπήσει την είδηση.
Αμαρτίες μου είναι εν γνώσει και ακόμη
Άφησα τον εαυτό μου που βαρύνουν το κύμα του πόνου
Μέσα από αυτά τα μέτρια φωλιές
Το οποίο να ονομάζω οίκους ανοχής
Από τον πόνο και απόλαυσης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
