| |
εις την ανατολη και με βημα γοργο στη δυση
ποιο παραμυθι να σου ειπω να κοιμηθεις
ποιο ψεμα να σε νανουρισει
ο γατος βγηκε εις τα κεραμιδια απανω
και ο πραματευτης τσακωνεται στο καβο
συρε και φερε μου το μαυρο το βιβλιο
που σκονες εχει και ιστους αραχνης τρογυρω
αποψε θα σου ειπω ετουτη την αληθεια
εκεινα που οι αλλοι τα κρυψανε σε σκοτεινα βιβλια
δεν εχει χωρα των θαυματων
τα ονειρα μας ειναι διχως νοημα για τους μεγαλους ολους
τα παθη μας οριζουνε και την πορεια μας επισης
και αν ειναι να σου ειπω ελπιδας ονειρα
για να ελπιζεις ,σε ενα κοσμο σκοτεινο παλεψε για να ζησεις
και αργοτερα την ιδια αληθεια να ειπεις σε ενα νανουρισμα
πριν πεσει αργα η νυκτα
με μετρο ζησε λενε για να παψεις να κοιταζεις τα αστερια
σου πλαθουνε παραμυθια ομορφα για να περιμενεις
και οχι με ορμη και με φωτια στα στηθια στους στοχους να εμμενεις
ποια λογια να σου ειπω
και ποιες λεξεις αλλες
για ηλιο που θα ρθει αργοτερα και για κρεπαλες
ζησε ως αρμοζει την ζωη μεχρι το μεδουλι
και αν πα να φοβηθεις σκεφτου ξανα το ιδιο
της μοιρας μας το ονειρο ειναι φωτια που καιει
και οτι σκοταδια μας δινονται τα σβηνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
