| |
Κυνήγησα πολύ, άλλοτε, το ακατόρθωτο,
μέσα από τοξωτές στοές περνώντας
και μονοπάτια απάτητα με του φιδιού το σχήμα.
Κι ανάμεσα σε δέντρα σκιερά
με κύκλους άπειρους του χρόνου στους κορμούς τους
και μέσα σε θαλάσσιες σπηλιές που παίζουν τα δελφίνια
τα ίχνη του τα υγρά ακολούθησα…
Κι ήρθαν στιγμές που νόμισα πως το ‘φτασα
πως άκουσα λαχανιασμένη την αναπνοή του
κι αργό, αργό πολύ, τον καλπασμό του
πως τάχα άγγιξα την μουσκεμένη απ’ τον ιδρώτα χαίτη του…
Μάταιος κόπος όμως…
Έπρεπε να γεράσω ως φαίνεται
και να περάσω μέσα απ’ την επίγνωση
για να κατανοήσω το αυτονόητο:
Πως δεν το ονομάσαν άδικα,
ακατόρθωτο…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
