stixoi.info: Άδικα κοιμάμαι.. άδικα ξυπνώ

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Άδικα κοιμάμαι.. άδικα ξυπνώ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130585 Τραγούδια, 269419 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Άδικα κοιμάμαι.. άδικα ξυπνώ

Καλημέρα στιχοοικογένεια ! - ε -

Άδικα κοιμήθηκα ψες βράδυ
Σ' ένα όνειρό μου δεν σε είδα
Κάθε σου λεπτό.. γαλάζιο χάδι
Σπέρνει στο κορμί μου καταιγίδα...

Άδικα με ξύπνησε ο ήλιος
Μέσα στα δικά σου τα σκοτάδια
Μοιάζουν ατελείωτες οι μέρες
Κι είναι αξημέρωτα τα βράδια...

Πόσα καλοκαίρια και χειμώνες
Πόσες άνοιξες και φθινοπώρια
Μόνες άνθιζαν οι ανεμώνες
Έρμα ταξιδεύαν τα βαπόρια...

Άδικα πώς πέρασε ο χρόνος
Δίπλα απ' τη ζωή που μας χρωστούσε
Άδικα μας σάρωσε ο πόνος
Λες κάποιος Θεός και μας μισούσε...

Άδικα δοθήκαμε κι οι δύο
Στης αμφιβολίας τα σαράκι
Στέρφες απουσίες το "αντίο"
Ρίχνει στο πιοτό μου σαν φαρμάκι...

Άδικα κολύμπησα στη θλίψη
Του καημού παλεύοντας το κύμα
Βούλιαξα στο μένος και την πλήξη
Του θανάτου λες γενόμουν θύμα...

Άδικα ο έρωτας γυρνούσε
Μες στης στέρησής σου τα υπόγεια
Έκλαιγ' η αγάπη και θρηνούσε
Κι έπεφτε γυμνή στα μοιρολόγια...

Άδικα γυρνούσανε οι δείκτες
Μέσα στης σπατάλης τα ρολόγια
Άναρθρες.. πικρές και μαύρες νύχτες
Παίζανε τα ζάρια στα κατώγια...

Πάντα στο ασσό-δυο αδειάζαν
Λες και ήμουνα καταραμένη
Έρημες οι τύψεις μου σφαδάζαν
Και σειότανε η οικουμένη...

Άδικα κι εσύ μακριά κρατιόσουν
Λες και χίμαιρα ήμουν αθλία
Κι όλο με σιωπές αναρωτιόσουν
Αν θα βρεις αλήθειες στα βιβλία...

Άδικα περάσαν τόσοι μήνες
Δίχως την δική σου παρουσία
Μα δεν ξαποσταίνουν οι ευθύνες
Σε μια τιποτένια συνουσία...

Άδικα κι απόψε με ρωτούσες
Πώς κοιμάμαι τάχα.. πώς ξυπνάω
Και τόσο δειλά μ' εκλιπαρούσες
Πια να πάψω τόσο να πονάω...

Λες κι υποκατάστατο υπάρχει
Για Ανθρώπινη μια παρουσία
Λες και σπάζουν κύματα οι βράχοι
Δίχως αφορμή.. δίχως αιτία...

Άδικα κι αν είσαι μακριά μου
Μέσα μου βαθιά έχεις ριζώσει
Ήτανε γραφτό τον Έρωτά μου
Μόνον η ψυχή σου να τον σώσει...
...
Νιώθω πως παράλογα μιλάω
Τι δεν έχω λέξεις πια για σένα
Κλαίω από ρίγος.. και γελάω
Για τα μάτια σου τα φωτισμένα...
...
Άδικα στο πλάϊ μου δεν είσαι
Ποιός δικαιοσύνη θ' απονείμει ;
Όταν στη ζωή σου προσποιείσαι
Λύτρωση δεν θα σου δώσει η μνήμη...

Άλλο ζήση.. κι άλλο φαντασία
Είναι δυο αντίπαλοι μεγάλοι
Κείνο που το λεν ευθανασία
Είναι της βολής μας η κραιπάλη...

Απ' αγάπη μόνον σου μιλάω
Τώρα πια πιστεύω.. το γνωρίζεις
Και ας υποφέρω.. δεν τολμάω
Να σου πω γι' αυτά που δεν ορίζεις...

Ο καθείς μας έχει μέγα χρέος
Δίκαια την ζήση να διανύσει
Τι ο θάνατος είναι μοιραίος
Κάθε τι σαθρό θα το γκρεμίσει...

Στέρεα ας χτίζουμε τα "θέλω"
Κι όλα το "μπορώ" θα τα αντέξει
Η Αγάπη βγάζει το καπέλο
Σ' όποιον.. στο σκοτάδι μέσα φέξει...

10-6-2008


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου

love2dance 15-04-2014 @ 09:19	.....εισαι ποιητρια...... ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
CHЯISTOS P 15-04-2014 @ 09:27	Τί έγραψες βρε παιδί μου !... Σου βγάζω κι εγώ το καπέλο ! ::love.::
Μαρία Χ. 15-04-2014 @ 09:38	Tί έγραψα ή.. ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ.. το έγραψα ;;;; ::love.:: ::kiss.:: ::love.::
Μαυρομαντηλού 15-04-2014 @ 17:30	Άδικα κι εσύ μακριά κρατιόσουν Λες και χίμαιρα ήμουν αθλία Κι όλο με σιωπές αναρωτιόσουν Αν θα βρεις αλήθειες στα βιβλία... Άδικα περάσαν τόσοι μήνες Δίχως την δική σου παρουσία Μα δεν ξαποσταίνουν οι ευθύνες Σε μια τιποτένια συνουσία... Άδικα δοθήκαμε κι οι δύο Στης αμφιβολίας τα σαράκι Στέρφες απουσίες το "αντίο" Ρίχνει στο πιοτό μου σαν φαρμάκι... ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Στέρεα ας χτίζουμε τα "θέλω"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Κι όλα το "μπορώ" θα τα αντέξει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Η Αγάπη βγάζει το καπέλο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Σ' όποιον.. στο σκοτάδι μέσα φέξει...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΝΤΕ ΚΑΛΟΣΤΕΡΙΩΤΟΙ ΜΑΖΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
κομπλεξικός 15-04-2014 @ 20:45	Όχι ρε ποιήτρια, δεν υπάρχει υποκατάστατο για μια ανθρώπινη παρουσία, ούτε καν στίχοι σαν τους δικούς σου.
αντιφατική... 15-04-2014 @ 21:17	Καταπληκτικό!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
nadin1974 15-04-2014 @ 23:12	Άδικα κολύμπησα στη θλίψη Του καημού παλεύοντας το κύμα Βούλιαξα στο μένος και την πλήξη Του θανάτου λες γενόμουν θύμα... ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο