ο αδεσποτος
09-05-2014 @ 09:34 | Πώς πίστεψα στα λόγια σου.. ρουφώντας κάθε λέξη
Χαράζοντας στο στήθος μου την κάθε σου σιωπή
Πολύ όμορφο !!! αληθινά τα λόγια ! μα ένα θα πω ανάθεμα την σιωπή είναι σαν την γλώσσα που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει ... ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Γεδεών
09-05-2014 @ 09:52 | Πώς πίστεψα στα λόγια σου.. ρουφώντας κάθε λέξη
Χαράζοντας στο στήθος μου την κάθε σου σιωπή
Ως πότε ένας άνθρωπος μπορεί να το αντέξει ;
Μ' ένα ξυράφι.. παίζοντας.. κάποτε.. θα κοπεί...
Δυνατός- καθαρός και ποιοτικός ο στίχος σου Μαρία!!!
Στέλνω την καλημέρα μου. | |
pennastregata
09-05-2014 @ 10:21 | ::yes.:: ::yes.:: | |
Αταξίδευτος
09-05-2014 @ 10:58 | Ε, ειδικά η τελευταία στροφή...ξυράφι!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Μαρία Χ.
09-05-2014 @ 12:41 | Καλησπέρα σε όλους ! Τρέχω με τις παραστάσεις της κόρης μου στην ενόργανη ακροβατική και δεν έχω χρόνο για σχόλια ! Συμπαθάτε με σύντροφοι ! ::love.:: ::hug.:: ::love.::
(ΚΟΤΙΝΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ) | |
Ναταλία...
09-05-2014 @ 12:44 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
barboutsala
09-05-2014 @ 18:56 | δύσκολα κι άμα αρχίσουμε τα επιρρήματα πάει, καταστραφήκαμε | |
 |
