| |
Ειναι κάτι πόθοι που ξεχάσαμε
Στου χρόνου τα υπόγεια φυλαμε
Με τροπο ανουςιο γερασαμε
Πόνεσαμε και ψεύτικα γελάμε
Έναν ανθρωπάκο αντιγραψαμε
Πρωί μες´στον καθρέπτη τον κοιτάμε
Κι άρρωστο χαμόγελο ταιριαξαμε
Με πείσμα μία μασκα του φοραμε
Ειναι κάποιοι τόποι που ξεχάσαμε
Στου χρόνου την απέραντη συνήθεια
Με λύπες και χαμόγελα αλλάξαμε
Ό,τι 'είναι ψέμα ,ειν'και αλήθεια
Μείνανε απουσίες που χαραξαμε
Η Μονη μας παρέα στα καπριτσια
Του αδειου εαυτού μας που τρομάξαμε
Να φτιάξουμε χωρις καμία βοήθεια ...
Τωρα στην αυλαια μας σκουριασαμε
Στον κόσμο μας κομπάρσοι τελειωμενοι
Υπότιτλοι του τέλους μας ,ξάφνιασανε
Ασπρόμαυροι ,κι φόβος μας πεθαίνει
Σβησμένες ιστορίες που χάθηκανε
Σε όλολευκα σεντόνια νικημένες
Αγάπες δίχως άλλο που πνηγικανε
Στιγμές απο τον καιρό σημαδεμένες
Σωτηρια Χατζακη copyright 2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
