Το κύμα το παρέσυρε στην αμμουδιά να ζήσει
Απ' τη γειτονιά των κοραλιών τον ήλιο ν' αντικρύσει
Στην ακρογυαλιά το δειλινό μονάχος περπατούσα,
Κοχύλι είδα στον αφρό, το μάζεψα και το κοιτούσα
Ανέμους μέσα έκλεινε και θάλασσες
Τα μυστικά του θαρρείς πως περίμενε να μοιραστεί
Λαχταρούσε να μιλήσει στην καρδιά αυτών που αγαπάνε,
Να δείξει πελάγοι σ' αυτούς που ξέρουν να κοιτάνε
Ένα με τη θάλασσα και εγώ θα γίνω,
Με την αύρα του πάνω στα κύματα θα ταξιδέψω
Το κοχύλι στην αγκαλιά μου σαν κρατώ
τον ψίθυρο σου νοιώθω πως ακούω να μου λέει σ' αγαπώ.
