| |
Το ζαφειρένιο σούρουπο θα πάω κατά μήκους του αγρού,
Ξυπόλυτος, τα χόρτα θα πατώ απαλά, σαν αράχνη.
Το πρόσωπό μου θα τσιμπήσουν τα στάχια του σταριού,
Κι ο θάμνος στον δρόμο μου, θα με περιχύνει με πάχνη.
Δε θα μιλώ, δε θα σκεφτώ, θα έχω μόνο ονειροπολήσεις,
Ας με κατέχει η ατέλειωτη αγάπη εξωγήινη.
Τα μάτια μου με οδηγούν στον δρόμο της Φύσης,
Μαζί της – ευτυχισμένος, σαν με γυναίκα γήινη.
Ρεμπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
