| |
Ιστορία 4η
ΒΙΑΖΟΜΑΙ
(Προσωπική ιστορία πελάτη)
Το Ασφαλιστικό γραφείο μου βρίσκεται στην οδό Ασκληπιού, είναι τέσσερις και μισή, για άλλους απόγευμα, για άλλους μεσημέρι. Ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Τακτοποιώ τα χαρτιά μου, ετοιμάζομαι να φύγω και εγώ. H γραμματέας και ο άλλος συνάδελφος έχουν ήδη φύγει.
Με τα κλειδιά στο χέρι ήμουνα όταν κτύπησε το τηλέφωνο. Σκέφτηκα να μην απαντήσω. Έλα όμως που είμαι περίεργος!
Ένας πολύ καλός πελάτης του γραφείου μας, φεύγει εκτάκτως για Αυστραλία, θέλει ν΄ ασφαλιστεί, εν γένει, για το ταξίδι και για το δειγματολόγιο πολυτίμων αντικειμένων που θα μεταφέρει. Πώς να πεις όχι σε μια τόσο πολύ καλή δουλειά;
Παίρνω τη τσάντα μου με τα απαραίτητα έντυπα, τιμολόγια και ό,τι χρειάζεται, κλειδώνω το γραφείο και δρόμο για το ραντεβού μου στις πέντε η ώρα στου Χαροκόπου. Να πάρει, είναι και μακριά.
Κατεβαίνω τρέχοντας, βγαίνω στην Ακαδημίας. Ένα ταξί αποβιβάζει ακριβώς μπροστά μου. Ανοίγω την πόρτα του συνοδηγού και στρογγυλοκάθομαι.
- Κύριε δεν πάω, σχόλασα.
Δεν κουνάω από τη θέση μου.
- Κύριε σας παρακαλώ να κατέβετε, αλλάζω βάρδια στις πέντε, στην Καλλιθέα και ήδη έχω αργήσει.
- Εντάξει βολεύει, πάω Χαροκόπου, σε παρακαλώ, και εγώ έχω αργήσει.
- O.K.
Ανοίγω τα χαρτιά μου και τα τακτοποιώ. Ο ταξιτζής είναι καλό και ευγενικό παιδί.
- Κύριε, θέλετε να κλείσω το ραδιόφωνο;
- Όχι, όχι.
- Σας ενοχλεί να καπνίσω;
- Όχι δεν μ΄ ενοχλεί τίποτα. Το μόνο που θέλω είναι να μη χάσω τη δουλειά.
- Έγινε…
Κάνει σλάλομ, περνάει με πορτοκαλί και σε χρόνο μηδέν φθάνουμε στο Σύνταγμα, όταν… μας σταματά ένας «Zητάς».
- Να πάρει ο διάβολος, την πατήσαμε.
Κόβει ταχύτητα, πιάνει το δεξί διάζωμα. Πριν σταματήσει προφταίνω να του υποδείξω ποια δικαιολογία να πει.
Σβήνει το τσιγάρο, τη μηχανή και ενώ εγώ κάνω τον λιπόθυμο έρχεται ο αστυνομικός, λέει στον ταξιτζή:
- Σε αγώνες τρέχεις;
- Τι να κάνω κύριε Αστυνόμε; Δεν είναι καλά ο πελάτης.
- Τον ξέρεις;
- Ναι, πελάτης είναι τον παίρνω τα μεσημέρια, σήμερα μπήκε και μου είπε ότι δεν είναι καλά, έχει και καρκίνο. Τι να έκανα;
- Μη στεναχωριέσαι. Ακολούθησέ με.
Τον είχαμε πείσει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Καβαλάει τη μοτοσικλέτα, βάζει τη σειρήνα, μας ανοίγει δρόμο… Βρισκόμαστε στο νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», αυτό εφημέρευε, μ΄ ένα ταξιτζή να βρίζει και εγώ να προσπαθώ να τον ηρεμήσω.
- Έλα παιδί μου, γλίτωσες την κλίση, τους πόντους και διαμαρτύρεσαι;
- Εσύ με παρέσυρες, «βιάζομαι-βιάζομαι» και να τώρα.
- Εγώ σε έσωσα. Μη μιλάς. Άκου τι θα γίνει, θα μπούμε στα εξωτερικά, ο «Ζητάς» θα φύγει κι εμείς από πίσω του.
Δεν πρόφτασα να ολοκληρώσω, ο ταξιτζής γίνεται έξαλλος
- Όχι. Σε αφήνω και φεύγω.
Έτσι κι έκανε ο αχάριστος…
Ψάχνοντας για άλλο ταξί σκέφτηκα πόσο καλός ήταν στη δουλειά του ο αστυνομικός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
