| |
Mπηκε στο λεωφορειο.Δεν ακυρωσε το εισιτηριο.Κοιταξε γυρω του για υποπτες
κινησεις.Οταν σιγουρευτηκε πως δεν υπηρχε κινδυνος βρηκε μια καλη θεση
που θα μπορουσε να παρατηρει ποιος μπαινει.Κανενας καναγιας ελεγκτης δεν θα
τον εφερνε σε δυσκολη θεση.Αφου λοιπον εκανε και αυτο εψαξε να βρει μια γυναικα
που πανω της θα αραζε την ματια του.Την βρηκε στο προσωπο μιας μελαχροινης
που ηταν ορθια λιγο πιο πισω απο αυτον.Δεν ηταν ιδιαιτερα ομορφη αλλα ειχε κατι
που του κεντρισε το ενδιαφερον.Ετσι οριοθετησε τον χωρο του και τωρα μπορουσε
να αφεθει στις σκεψεις του.Στην αρχη σκεφτηκε για τον ανθρωπο που του
αρεσε να μυριζει τα ποδια του μια ιστορια που ειχε γραψει αλλα δεν την ειχε
βρει καλη και την κατεστρεψε.Σκεφτηκε το προβλημα που ειχε να προμηθευτει
τα φαρμακα του για την ψυχωση και τα νοσοκομεια που ειχε γυρισει χωρις αποτελεσμα.
Περασαν απο το μυαλο του διαφορες φρικες.Η ψυχολογια του διαρκως επεφτε
και σκεφτηκε οτι δεν ηθελε να παει στο σοψυ αλλα να γυρισει σπιτι του.
Τοτε κατι τον τσιγκλισε.Ειχε την αισθηση πως κατι δεν πηγαινε καλα.
Κοιταξε αγχομενος γυρω του.Το λεωφορειο ειχε σταματησει.Ανεβηκε μια γρια
και ενας νεαρος.Οι πορτες εκλεισαν.Τοτε ακουσε τον ηχο απο ακορντεον.
Αρχισε να κοιταει εναν εναν τους επιβατες.Ηταν γυρω στα 20-25 ατομα
αλλα κανεις του δεν ειχε μαζι του ακορντεον."Θα ηταν ιδεα μου" σκεφτηκε.
Ξαναβυθιστηκε στις σκεψεις του.Ξανασταματησε το λεωφορειο.Ξανακουστηκε
ο ηχος απο ακορντεον.Για πρωτη φορα συνδεσε το ηχο του ακορντεον με το
ανοιγμα και το κλεισιμο των θυρων του λεωφορειου."Πολυ περιεργο"σκεφτηκε.
Περιμενε την επομενη σταση.Πλεον βεβαιωθηκε.Σκεφτηκε μηπως αυτο που ακουγε
ηταν απλως ενα τριξιμο των θυρων ή κατι τετοιο και η φαντασια του του επαιζε
καποιο παιχνιδι.Ηταν κατηγορηματικος.Αυτο που ακουγε ηταν ηχος απο ακορντεον.
Στην επομενη σταση και ενω το λεωφορειο ανοιγε τις πορτες ρωτησε αυτον που
ηταν διπλα του.
"Το ακουσες αυτο;"
"Τι πραγμα;"ειπε αυτος
"Αυτον τον ηχο τον ακουσες;
"Ποιον ηχο ρε μεγαλε;Ειπε αυτος.
"Τον ηχο απο ακορντεον.Καθε που ανοιγουν και κλεινουν οι πορτες ακουγεται ο ηχος
απο ακορντεον.Δεν γινεται να μην τον ακουσες"
"Ακου φιλε γυρνα σπιτι κανε ενα κρυο ντους και ξεχασε το."
"Εχει δικιο ο τυπος" σκεφτηκε.Δεν ειμαι καλα.Γαμα το σοψυ.Πρεπει να κατεβω.
Πατησε το κουμπι για σταση.Οι πορτες ανοιξαν υπο τον ηχο του ακορντεον.
"Καταραμενο λεωφορειο"σκεφτηκε.Περασε απεναντι περπατησε ενα δυο λεπτα και
αναψε τσιγαρο περιμενοντας το λεωφορειο να τον γυρισει σπιτι του.
Οταν το ειδε να ερχεται το αγχος του εφτασε στα υψη."Ολα θα πανε καλα"σκεφτηκε
και σηκωσε το χερι.Το λεωφορειο σταματησε.Οι πορτες ανοιξαν και ο ηχος του
ακορντεον πιο δυνατος απο ποτε ξανακουστηκε.Απο τον τρομο του του ειχε μεινει
με το ενα ποδι στο σκαλοπατι του λεωφορειου και το αλλο εξω απο αυτο.
"Τι θα γινει κυριε θα ανεβετε ή οχι;φωναξε νευριασμενα ο οδηγος.
Ανεβηκε.Τι αλλο μπορουσε να κανει;Ηταν σε τρομερη υπερενταση και ενιωθε κατι
να τον πνιγει."Πρεπει να ξεδιαλυνω το μυστηριο.Σιγουρα θα υπαρχει μια λογικη
εξηγηση"σκεφτηκε.Αποφασισε τελικα να μην γυρισει σπιτι του.Κατεβηκε σε μερικες
στασεις.Περπατησε 10-15 λεπτα και εφτασε εξω απο το σταθμο του μετρο.Ηπιε σβελτα
μια μπυριτσα καπνισε ενα τσιγαρο και κατεβηκε τις κυλιωμενες.Εφτασε στις αποβαθρες
και βηματισε νευρικα πανω κατω.Ειδε την ηλεκτρονικη επιγραφη να γραφει 1 λεπτο.
"Σε ενα λεπτο ο εφιαλτης θα τελειωσει.Κουραγιο"σκεφτηκε.To τραινο ξεπροβαλλε
και αρχισε να μειωνει ταχυτητα μεχρι που σταματησε.Ανοιξε τις πορτες.Προς μεγαλη
απογοητευση του ο ηχος του ακορντεον τρυπαγε παλι τα τυμπανα του."Δεν το πιστευω.
Δεν μπορει αυτο να συμβαινει σε μενα.Μπηκε στο βαγονι φουριοζος.
"Το ακουτε ολοι;Ακουτε το ακορντεον.Γιατι κανεις δεν διαμαρτυρεται.Γιατι κανεις
δεν κανει κατι;Εσεις κυριε εσεις κυρια μωρο μου εσυ το ακους ετσι δεν ειναι;"
Οι περισσοτεροι τον κοιτουσαν απλα.Καποιοι κουνησαν το κεφαλι.Καποιοι αλλοι
χαμογελασαν.Το τρενο ξεκινησε κι αυτος αραξε σε μια γωνια με κατεβασμενο το κεφαλι.
Ειχε ξεμεινει απο ιδεες αλλα δεν ηθελε και να τα παρατησει."Μπορει να ειναι κατι
παρωδικο.Μπορει οπως ηρθε να φυγει"σκεφτηκε αλλα δεν εβρισκε παρηγορια.
Στην Ομονοια αλλαξε τρενο και πηρε αυτο που πηγαινε Πειραια ετσι χωρις λογο
ετσι του ηρθε.Επιβατες εμπαιναν επιβατες εβγαιναν κανεις δεν εδειχνε να χαμπαριαζει
απο τον ηχο του ακορντεον που οσο πηγαινε γινοταν και πιο δυνατος.Ειδε τον εαυτο
του σαν τον εκλεκτο που ειχε το χαρισμα να βιωνει κατι που οι αλλοι αγνουσαν.
Στον τερματικο σταθμο του Πειραια βγηκε και στην εξοδο ειδε την πιατσα των ταξι.
"Γιατι οχι;" σκεφτηκε.Κατευθυνεται σε αυτο που ειναι πρωτο στην σειρα.Ανοιγει την πορτα
δεν ακου τιποτα.Βρισκει το κουραγιο και καθεται κλεινει την πορτα και δυστυχως γι αυτον
ο ηχος του ακορντεον ηχησε και παλι.
"Που παμε;Λεει ο ταριφας.
"Εεεε....κανε το γυρο του τετραγωνου και αφησε με εδω που με βρηκες"
Κατι μουρμουρισε ο ταριφας που δεν το καταλαβε.Κανει οτι του ειπε.Τον πληρωνει
και βγαινει απο το ταξι.Ηταν ζαλισμενος αηδιασμενος και καταλαβε οτι επρεπε
καποια στιγμη κατι να φαει.Μπαινει σε ενα φαστφουνταδικο ο ηχος απο το ακορντεον
παει στην τουαλετα ο ηχος απο το ακορντεον.Ηταν βασανιστικο.Δεν τον αφηνε σε ησυχια.
Επρεπε να δωσει ενα τελος αλλα πως;Αρχισε να περπαταει χωρις να τον νοιαζει
που πηγαινει.Αναμφιβολα ηταν η πιο περιεργη μερα της ζωης του.Σαν ενας εφιαλτης χωρις τελος.
Αραγε τι σημαιναν ολα αυτα;Ηταν ενας ασημαντος ανθρωπος και αυτο που του συνεβει τον
ξεπερνουσε.Με ολες αυτες τις σκεψεις δεν παρατηρησε πως εφτασε στην προβλητα του λιμανιου.
Για μια στιγμη χαζεψε τα πλοια απο την απεναντι μερια.Τοτε ειδε μερικα βηματα μακρια του
μια πορτα απο το πουθενα να κοιταζει προς την μερια της θαλασσας."Αλλο παλι και τουτο"
σκεφτηκε."Τι σκατα γυρευει αυτη η πορτα εδω περα;Ποιος την τοποθετησε;Η περιεργεια του
νικησε τον φοβο.Πλησιασε και την ανοιξε.Ακουσε δεκαδες ακορντεον και πριν προλαβει να σκεφτει
κατι τον τραβηξε προς τα μεσα.Η πορτα εκλεισε και εξαφανιστηκε.
Οι δικοι του δηλωσαν την εξαφανιση του μερικες μερες μετα.
Η υποθεση του παραμενει ανεξιχνιαστη.
Ενας ακομα που ανοιξε η γη και τον καταπιε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
