| |
Βρέχει απόψε σαν πριν χρόνια και φοβάμαι
Είναι ο φόβος ένας δρόμος μακρινός
Πέρασαν χρόνια σκονισμένα μα θυμάμαι
Όσα πεθαίνουν τ' αγκαλιάζει ο ουρανός...
Έχει στραγγίξει η καρδιά όλο το αίμα
Είναι φορές που λέω έζησα κι εγώ
Μα πάντα κάπως περισσεύει ένα ψέμα
Για να μεθύσει η ψυχή με όσα ποθώ ...
Τα παραμύθια μου που έμαθα να λέω
Είναι οι νύχτες μου που έκρυψα βαθιά
Έτσι κατάφερα να αδειάσω και δεν κλαίω
Κάθε φορά που κάτι μέσα μου πονά...
Αν κάποια μέρα βρω ένα λόγο να επιστρέψω
Θα ναι αυτόνομο στο μέρος του μυαλού
Χωρίς καρδιά για το ταξίδι θα παλέψω
Για τις κρυφές τις διαδρομές του ουρανού...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
