| |
Ιστορία 11η
ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΟ
(Προσωπική ιστορία ταξιτζή)
Δεν ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνα ασυνόδευτο δέμα από την οδό Φρύνης 103, μέσω του ράδιο ταξί.
Συνεπής στο ραντεβού μου, έφτασα και αυτή τη φορά ακριβώς στις εννέα η ώρα. Έξω από την πολυκατοικία με περίμενε μια γιαγιά με μαντίλα και προφορά χωριάτικη. Στο ένα χέρι κρατούσε το καροτσάκι της αγοράς και στο άλλο μια μαγκούρα.
- Έλα παλικάρι μου πάρτο από το καρότσι.
Βγήκα από το ταξί και πήρα το δέμα, όχι πάνω από τέσσερα κιλά, το έβαλα στη θέση του συνοδηγού. Με καλοπλήρωσε. Θα το πήγαινα στη διεύθυνση που έγραφε επάνω το δέμα με γράμματα τρεμουλιαστά. «Πάνο Πανάγου. Φραγκίσκης 28». Εκεί, θα με περίμενε ο γιος της.
- Εκεί θα σε περιμένει ο γιόκας μου. Βάρα το κουδούνι, θα βγει να το πάρει.
Να ΄χεις την ευκή μου.
Μπήκε στην πολυκατοικία κουτσαίνοντας.
Αυτές είναι οι τυχερές κούρσες. Καλοπληρώνεσαι παίρνεις και κανένα άλλο αγώγι και δένει το γλυκό.
Δεν είχα κάνει πεντακόσια μέτρα και με σταματά ένας νεαρός. Τον πήρα χωρίς καν να ρωτήσω που πάει. Ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού, βλέπει το δέμα, με κοιτάζει. Μετακινώ το δέμα στο πίσω κάθισμα και ξεκινάμε. Βάζω το ταξίμετρο.
- Το ξέχασε κανείς; Με ρωτάει ο πελάτης. Του εξηγώ.
- Καλά δε φοβάσαι να το μεταφέρεις; Πού ξέρεις τι έχει μέσα;
- Τι με νοιάζει τι έχει μέσα; Είναι πελάτισσα. Μια φορά τη ρώτησα και μου είχε πει, ακόμα το θυμάμαι, «καλούδια από το χωριό για το γιόκα μου».
- Την πίστεψες;
- Αν την έβλεπες, μια γριούλα δυο κάτια είναι, κουτσή με μπαστούνι.
- Τι θα πει «δυο κάτια»;
- Κυρτωμένη, σα διπλωμένη στα δύο.
- Το δέμα, από πού το πήρες;
- Εδώ πιο κάτω Φρύνης 103.
- Και το πας;
- Για στάσου, τι σ΄ ενδιαφέρει; Ούτε αστυνομικός να ήσουνα…
- Είμαι σης Δίωξης, μου δείχνει ταυτότητα.
- Σε κατάλαβα.
- Πάμε στην Ασφάλεια.
- Γιατί ρε φίλε, τι έκανα;
- Θα δούμε.
Παίρνει τηλέφωνο. «Έρχομαι από Φρύνης 103». Γυρίζει σε μένα
- Πού το πας;
- Φραγκίσκης 18.
Επαναλαμβάνει τη διεύθυνση σε αυτόν που τηλεφωνούσε. «Ναι, έγινε».
- Πάμε Ασφάλεια, μου ξαναλέει.
Τι βράδυ και αυτό! Πήγαμε στην Ασφάλεια, μου πήραν στοιχεία, από δακτυλικά αποτυπώματα ως και φωτογραφίες ανφάς, προφίλ, λες κι ήμουνα εγκληματίας, σαν τις ταινίες που βλέπουμε στην τηλεόραση.
Είπα, σε διάφορα πρόσωπα την ιστορία για το δέμα, το πως με ειδοποίησαν, από πού το πήρα, ποιος μου το έδωσε, ποιος είναι ο προορισμός του, τουλάχιστον τρεις φορές. Ύστερα πέρασαν από ακτίνες το δέμα, έφεραν κι ένα σκυλί για να το μυρίσει, το ζώο έκανε σαν τρελό.
Τελικά μου επέστρεψαν το δέμα και μου είπαν να το πάω στον προορισμό του. Με ακολουθούσε ένα συμβατικό αυτοκίνητο το οδηγούσε ο ‘’δικός’’ μου αστυνομικός με κάποιον άλλο δίπλα του.
Έφτασα στην οδό Φραγκίσκης 18, κατέβηκα, κοίταξα πίσω και είδα κάποιες σκιές γύρω μας. Κτύπησα το κουδούνι στο όνομα που έγραφε το δέμα, μου άνοιξαν ενώ από το θυροτηλέφωνο αφού μ΄ ευχαρίστησαν, μου είπαν ν΄ αφήσω το δέμα στο θυρωρείο και να φύγω, όχι τίποτα άλλο αλλά για να μην καθυστερήσω.
Έτσι και έκανα. Την στιγμή που έκλεινε η πόρτα πίσω μου δύο σκιές, ο ‘’δικός’’ μου και ο άλλος, έρποντας χώθηκαν στην πολυκατοικία σκυφτοί. Βγήκα έκπληκτος.
Μέσα στο ταξί με περίμενε μια κοπελιά. Κάθισα στη θέση μου. Έτρεμα.
- Αστυνομικός, μου λέει, ξεκίνα και… αύριο το πρωί θα έρθετε στην Ασφάλεια στις εννέα ακριβώς.
Στα πεντακόσια μέτρα με σταμάτησε, κατέβηκε. Συνέχισα αμίλητος, κοίταξα στον καθρέφτη και την είδα να τρέχει προς τα πίσω.
Ούτε ταινία να γύριζα. Πήγα κατευθείαν στο σπίτι του συνεταίρου μου, δεν ξέρω αν με παρακολουθούσαν. Η ώρα είχε φτάσει έντεκα και κάτι.
Διηγήθηκα στο Νώντα την περιπέτειά μου δύο φορές. Δε με πίστεψε. «Άντε ρε παραμυθά», μου είπε, «Τράβα να κάνεις τη βάρδια σου και άσε τα κόλπα». Είδα κι έπαθα να τον πείσω. Κοιμήθηκα σπίτι του.
Την άλλη μέρα, μεσημέρι πια ξεμπέρδεψα από την Ασφάλεια.
Στην οδό Φρύνης 103 δεν έμενε καμία γριά. Το νούμερο του τηλεφώνου ήταν από κοντινό θάλαμο. Τον γιόκα της γιαγιάς τον συνέλαβαν για διακίνηση ναρκωτικών. Εμένα με απάλλαξαν.
Εγώ, ορκίστηκα: «Ποτέ πια ασυνόδευτο».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
