Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μιας αιωνιότητας σιγή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269436 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μιας αιωνιότητας σιγή
 
Όλοι αυτοί,
που περιφέρονται στους δρόμους,
τα εργοστάσια,
τα λατομεία,
τα λιμάνια,
τις μεταφορές,
τις πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου,
τα δάση ως ξυλοκόποι,
τις οικοδομές,
την υπηρεσία πυρόσβεσης,
την αποκομιδή σπουπιδιών,
τα στολισμένα νεκροταφεία.

Που δεν έχουν ωραία μάτια,
σχεδόν ποτέ πλούσια μαλλιά
και λάγνο ερωτεύσιμο βλέμμα,
ούτε κορμοστασιά ολυμπιονίκη,
ή εμφάνιση σταρ του Χόλυγουντ.
Με τις πρησμένες κοιλιές,
τα λιωμένα πόδια,
τις άρρωστες καρδιές,
τα σακατεμένα μυαλά,
από την απόγνωση,
την σκληρή δουλειά,
την διαρκή καταπόνηση.

Που η ματιά τους βρίσκεται,
μόνιμα καρφωμένη εμπρός,
σαν σε τούνελ.
Που βαδίζουν,
σαν να τους κυνηγούν,
που αποφεύγουν να σε κοιτάξουν,
διότι δεν αντέχουν να βιώσουν,
ακόμη μια στεγνή απόρριψη.

Που πίνουν ολημερίς
και ως τα ξημερώματα
κι αυτοκαταστρέφονται,
όπως μπορούν καλύτερα,
μήπως με κάποιον τρόπο,
καταφέρουν να ξεχάσουν.

Που κανένα χέρι,
δεν τους άγγιξε τρυφερά,
ούτε χείλη τους είπαν «σ’ αγαπώ»
ή τους φίλησαν γεμάτα πάθος.

Που δεν τους κάλεσε μια εκρηκτική ξανθιά,
ή μελαχροινή, ή κοκκινομάλλα,
μεσάνυχτα,
στο φως των κεριών
και στην θαλπωρή της συμπάθειας,
της αποδοχής, της αναγνώρισης,
να συζητήσουν,
για το μέλλον,
το κοινό μέλλον,
ή έστω κάποιο μέλλον.

Που τρεκλίζουν σαν υπνωτισμένοι,
σε ό,τι κάνουν αντικατοπτρίζεται,
η αναίτια, θρασύτατη απαξίωση,
των υπολοίπων απέναντι τους.
Που νιώθουν οργή,
όμως την απορρίπτουν,
το επόμενο δευτερόλεπτο,
ως επιεικώς αδιέξοδη.

Που υπάρχουν παντού εκεί έξω,
μα για εμάς,
τους έξυπνους,
τυχερούς,
πονηρούς,
προνοητικούς,
προστατευμένους,
γενικώς ευνοημένους,
είναι σαν να μην υπάρχουν.
Παρόλο που χωρίς αυτούς,
δεν θα ζούσαμε ούτε μια μέρα,
μέσα στα πολυτελή κλιματιζόμενα,
γραφεία μας,
με την καφετιέρα και το ψυγείο,
το πολύ στα δέκα μέτρα απόσταση
και την άνετη εργασιακή καρέκλα,
να μοιάζει περισσότερο,
με το εργονομικό κρεβάτι,
ενός εκατομμυριούχου εμίρη,
αστροναύτη, πρωθυπουργού.

Όλοι αυτοί,
αξίζουν,
την προσοχή μας
και, αν μη τι άλλο,
τουλάχιστον,
ισάξια,
δίκαιη προσέγγιση,
με αυτή που θα χαρίζαμε απλόχερα,
σ’ έναν οποιονδήποτε
φυσιολογικό άνθρωπο.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

διαλέξαμε τα όμορφα βάσανα
 
zpeponi
19-06-2014 @ 16:29
καλησπέρα φίλοι... ::lost.::
Μαυρομαντηλού
19-06-2014 @ 16:45
ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ
ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΙΑ "ΔΙΚΑΙΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ" ΟΠΩΣ ΕΙΠΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΔΙΟΤΙ ΟΥΤΕ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΥΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ε, ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΕΝΩ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΠΟΤΈ ΜΙΑ ............... ΘΕΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΓΙ'ΑΥΤΟ ΠΙΑΝΩ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ
ΚΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΕΦΟΜΑΙ,
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΩ ΕΝ ΔΙΚΑΙΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΑΥΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ......................................
Α, ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ.......................
ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ ΠΟΤΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΟΤΈ ΠΟΤΈ ΠΟΤΈ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΖΩ ΔΙΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΟΧΟΣ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΩ ΦΙΛΟΣΟΦΗΣΕΙ ΒΑΘΥΤΑΤΑ,
ΚΑΙ Ο ΕΝΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑΙ , ΟΣΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΑΥΤΟ
Ή ΟΣΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
heardline
19-06-2014 @ 18:00
Βρε Νίκο πολύ πλάτιασες
μες στο σημερινό σου.
Δε λέγω πως δεν άγγισες
στο στίχο τον απτό σου.

Απλά θα ήθελα να πω
πως κάπου να το παύεις.
Γιατί θα πρέπει και ρεπό
σε όλους μας να βάνεις.


Λέν' για της ποίησης τις στροφές
μην είναι μακρινάρια.
Κι εκτός αυτού, λέξεις σοφές
να είν' κι όχι αγκονάρια.



Εγώ δε λέω πως τόλμησες
ασχήμως ή για δάκρυα.
Λέγω πως μόνο ας φρόντισες
στροφές να κόψεις στ' άκρια.


Και όλα θα ήσαν τέλεια
τελεία μα και πάυλα.
Το κόβω πριν συντέλειας!!!
κι εμού που είναι μεγάλα.
============================
Γιάννης Ποταμιάνος
19-06-2014 @ 18:51
Αλήθειες που πρέπει συνεχώς
να λέμε, γιατί εύκολα ξεχνάμε!

Καλό απόγευμα Νίκο
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
zpeponi
19-06-2014 @ 20:23
βγήκε κάπως μεγάλο - δεν έχεις άδικο ::cool.::
σίγουρα κάποια θα μπορούσαν να λείπουν
zpeponi
19-06-2014 @ 20:42
@Μαυρομαντηλού
"και ο ένοχος είναι αθώος"

δεν υπάρχουν ένοχοι - άρα δεν υπάρχουν αθώοι ::wink.::
Μαυρομαντηλού
19-06-2014 @ 20:54
ΟΛΟΙ ΕΙΝΑ ΑΘΩΟΙ. ΑΥΤΟ ΕΙΠΑ ΕΓΩ
zpeponi
19-06-2014 @ 21:01
οκ! :)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο