| |
Ποιος να πιστέψει ποιον
σε αυτόν τον κόσμο των τρελών
ανάκατα είναι μέσα στην καρδιά
σκόρπιες ιδέες που μπερδεύουν τη μιλιά
σε είδα πάλι σκεφτική
να αναπολείς εκείνη τη ζωή
σε μια γωνιά να παραμιλάς
και να ψιθυρίζεις, δε βαστάς
Κι αυτός ο νόμος
έγινε κοντινός ο πόνος
δε λέει να καταλάβει
κι όλο μας τυρρανάει
μια κοινωνία χωριστή
που αδέλφια δεν υπάρχουν
το μόνο που νοιάζονται πολύ
είναι πως θα σε σφάξουν
κι ένας αλλόκοτος ρυθμός
στη ζωή μας έγινε βυθός
στερέψαν όλα ξαφνικά
κι η βιοπάλη μας ξεχάαστηκε ξανά
ποιος να πιστέψει ποιον
σε αυτό το ρίσκο των ρυθμών
δεν είσαι εδώ,
δεν είσαι εκεί,
ούτε και δίπλα παρακεί
αυτό τους νοιάζει,
αυτό τρομάζει
μην ενωθούνε οι φωνές,
όλου του κόσμου οι μοναχικές
και γίνουνε κοπάδι,
που θα πατήσει ότι βρει
αφού ήταν χρόνια φυλακή
σαν τα πουλιά μες τα κλουβιά,
που αν τα αφήσεις ξαφνικά
μόνο ψηλά κοιτούνε
μόνο ψηλά πετούνε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
