| |
Όλυνθος
Περπάτησα στην πόλη της Ολύνθου,
Την τραγική, την κουρσεμένη.
Άκουσα τις φωνές τα κλάματα του μύθου
κι είδα να αγκομαχεί η οικουμένη.
Είδα τα σπίτια τα μεγάλα, τα ωραία,
αποκαΐδια αιματόβρεχτα μοιραία.
Είδα τη φύση ένα γύρω να κοιτάζει
κι απορημένη να πονά και να διστάζει.
Πουλί δεν είδα να πετά, μήτε ζουλάπι.
Μια χελώνα μου μισοέκλεισε το μάτι
κι υστέρα, πήρε το δρομάκι μες τα χόρτα
Και εξαφανίστηκε μακριά από την πόρτα.
Την πόρτα εκείνη που ποτέ μου δεν θα δω
Γιατί είναι στάχτη απ’ τους φίλους, τι αιδώ!
Κι έτσι στων Μακεδόνων την πατρίδα την μεγάλη,
η Όλυνθος γυμνή φαντάζει αγκάλη,
για να θυμίζει σε όσους θέλουν και μπορούν,
δεν είναι ανάγκη να την κάψουν, ας διαβούν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
