stixoi.info: Δύο Ποιητές κι Εγώ

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Δύο Ποιητές κι Εγώ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130461 Τραγούδια, 269384 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Δύο Ποιητές κι Εγώ

Δύο ποιητές στο βράχο
και οι δυο
ήλιοι στη γη
για πεντέξι λεπτά με φτερά δράκου στα πόδια
και λόγια του θανατά
για την αγάπη που ‘χασα εγώ
και δυο άλλοι ναυτικοί της Ιστορίας
επειδή ήταν άντρες και δεν ήθελαν
γυναίκα – Θεό να πιστέψουν
και πίστευαν σε ‘μένα
γιατί ήμουν άσχημος ποιητής της εποχής μου
και ακόμα πιο άσχημοι αυτοί
χωρίς φαντασία μες στα χόρτα του βουνού
και στα βράχια της θάλασσας.
Έπιναν και έτρωγαν αίμα και κρέας ωμό
σαν τις ψυχές τους
άρχισαν να βαράνε μαχαιριές
μέσα στα μάτια τους που ‘χασαν κάποτε
γιατί ήταν αιρετικοί
κι αγαπούσαν την αγάπη της γης,
έπιαναν τα χείλη τους που γδάρανε κάποτε στο Δελχί
γιατί σκοτώσαν μια νέγρη όμορφη
χωρίς αιτία
ίσως γιατί την αγαπούσαν
ίσως γιατί με αγαπούσαν.
Έπεφτε το βραδύ στο λόφο
και ολονυχτίς μαχαιρώνονταν οι ποιητές
με λόγια άγρια και ψεύτικα για την αλήθεια,
κοίταξαν τον ουρανό
πέταξαν στη θάλασσα
και ακολούθησαν της πρύμνης τα νερά
που έφευγαν με τα δελφίνια,
γύρω στα δέκα σκουπίδια,
μαζί τρία αδέρφια νεκρά στο βυθό απ’ τον Β’ πόλεμο
χωρίς οικογένειες, αναμνήσεις
κάτω από ένα κανόνι του πλοίου
και από μια βάρκα χωρίς ελπίδα για σωτηρία,
σάπια, τρύπια,
μπάζει νερά στο σώμα της απ’ το μεδούλι,
πίνουν βρώμικα χώματα.
Αναστήθηκαν και ανέβηκαν στο φεγγάρι
που έριχνε ασήμι στη θάλασσα
και την έκανε χρυσή.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

kostaskoutroulis11@gmail.com

ταπεινος ναρκισσος 05-07-2014 @ 12:58	Θεσπέσιον και χάρμοσυνα εκτυλιζωμένον ευσεβιακό το ποιημά σου.Καλό σου ΣαββατοΚύριακο.
Ναταλία... 05-07-2014 @ 13:52	Έπεφτε το βραδύ στο λόφο και ολονυχτίς μαχαιρώνονταν οι ποιητές με λόγια άγρια και ψεύτικα για την αλήθεια, κοίταξαν τον ουρανό πέταξαν στη θάλασσα και ακολούθησαν της πρύμνης τα νερά που έφευγαν με τα δελφίνια, Υπέροχο ::yes.:: ::theos.::
pennastregata 06-07-2014 @ 01:26	::rol.:: ::yes.:: ::yes.::
kostaskoutroulis 13-07-2014 @ 12:03	Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα σχόλια!
rania.foka@yahoo.co.uk 03-09-2015 @ 09:17	::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο