Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τα παιδιά της Γάζας
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130798 Τραγούδια, 269464 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τα παιδιά της Γάζας
 
[font=Comic Sans Ms][color=sienna][B]Τα παιδιά της Γάζας [/B][/color]
[color=navy]
Δυο μεγάλα μάτια παιδικά,
--------- δυο μαύρα μάτια βουρκωμένα,
μας κοιτούν μέσα απ’ τα συντρίμμια
------------------------------------ κι απορούν

Εκρήξεις και κουρνιαχτός
-- επιμένουν να καλύπτουν το φεγγάρι
Είναι χλωμό απόψε το φεγγάρι
---------------------- μα επιμένει να φωτίζει

Τα παιδιά των ερειπίων
θρηνούν γοερά και οδύρονται
------------------ μα η ζωή τα προσπερνά
Τα παιδιά των ερειπίων της Γάζας
---------------------- αγαπούν πολύ τη ζωή
------------------------ κι ας τα προσπερνά
Γι’ αυτό δεν την ανταλλάσουν
----------------------------------- με υποταγή
---------------------------- και μίζερη ειρήνη

Τα παιδιά της Γάζας απαιτούν
--------------- λευτεριά και δίκαιη ειρήνη
Στα στήθη τους κόκκινα λουλούδια
------------------------------------- οι πληγές
-------------------- παράσημα αντίστασης

Είναι χλωμό απόψε το φεγγάρι
μα επιμένει να φωτίζει
--------------- τις δολοφονίες των αμάχων
Είναι θλιμμένο απόψε φεγγάρι
μα επιμένει να φωτίζει
----------------------- τα ερείπια της Γάζας

Μα πώς θα κοιμηθείς απόψε Άνθρωπε,
όταν τον ύπνο σου στοιχειώνουν
δυο μεγάλα μάτια παιδικά
------------------------------- που σε κοιτούν,
μέσα απ’ τις ρωγμές των τοίχων,
------------------------------------- κι απορούν;

Το δάκρυ τους ένα ποτάμι
μα η Ελευθερία είναι δέντρο
--------------- κι ανθίζει στις πληγές τους

22 Ιουλίου 2014
Γιάννης Ποταμιάνος[/color][/font]



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Γιάννης Ποταμιάνος
25-07-2014 @ 23:36
http://toxefwto.blogspot.gr/2014/07/blog-post.html
Μπούρμπουρ Λίθρας
25-07-2014 @ 23:47
πολύ ωραίο αν και,αν μου επιτρέπεις ένα σχόλιο,ποτέ δεν μου άρεσε ο όρος τα παιδιά της γάζας και οι δολοφονίες των αμάχων εν προκειμένω,όπως και ο όρος διεθνής κοινότητα που είναι αστεισμός,μιας και ολόκληρη η γάζα ακόμα και οι μαχόμενοι είναι στην ουσία ελεύθεροι πολιορκημένοι με τεράστια προβλήματα χωρίς διαφυγή.40% ανεργία,εμπάργκο,χωρίς αεροδρόμιο και λιμάνι,τεράστιες ελλείψεις και διακοπές σε ρεύμα και νερό,καταπάτηση εδαφών εκ μέρους του ισραήλ και τόσα άλλα σε διαρκή βάση προτού καν ξεσπάσουν τα τελευταία επεισόδιαΜε τον ειδησεογραφικό όρο που έχει προκύψει για τα παιδιά και τους αμάχους στην ουσία δεν παίρνουν θέση για το ποιό μέρος έχει δίκιο και ποιό άδικο.Ακόμα και κανένα παιδί να μην σκοτωνόταν και ούτε ένας άμαχος απ'την Γάζα πάλι το ισραήλ θα ήταν ο δυνάστης.Αυτό όμως δεν το λένε ξάστερα.
μην με παρεξηγείς δεν το προσάπτω στο ποιήμα σου που είναι ακριβοδίκαιο και σωστό,ένα γενικό σχόλιο έκανα απλώς με αφορμή το ποιήμα σου
Γιάννης Ποταμιάνος
26-07-2014 @ 00:08
Φίλε "Μπούρμπουρ Λίθρας", συμφωνώ μαζί σου στην ανάλυση που κάνεις και μπορώ να την επεκτείνω και στην εσωτερική καταπίεση και τις κοινωνικές αδικίες ανάμεσα στους ίδιους τους Παλαιστίνιους μια και εκεί υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες και εξουσίες! Όμως ποτέ λίγοι στίχοι δεν μπορούν να είναι ανάλυση ή μελέτη τουλάχιστον εγώ δεν τα καταφέρνω ούτε και το προσπαθώ! Απλώς προσθέτω την κραυγή μου, όπως αυτή μου βγαίνει αντικρίζοντας το δάκρυ και τα πρόσωπα αυτών παιδιών! Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο και σου εύχομαι καλό ξημέρωμα!
Μπούρμπουρ Λίθρας
26-07-2014 @ 00:09
επίσης ::xmas.::
riska
26-07-2014 @ 00:34
ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ
ΜΑ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΝΤΡΟ
ΚΙ ΑΝΘΙΖΕΙ ΣΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥΣ
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ
::up.:: ::up.::
ΚατεριναΘεωνα
26-07-2014 @ 05:24

Μα πώς θα κοιμηθείς απόψε Άνθρωπε,
όταν τον ύπνο σου στοιχειώνουν
δυο μεγάλα μάτια παιδικά
------------------------------- που σε κοιτούν,
μέσα απ’ τις ρωγμές των τοίχων,
------------------------------------- κι απορούν;

Γιαννη τα βλέπω πολλές φορ'ες στον υπνο μου...συνήθισα όμως και δεν πετιεμαι επάνω....ΟΛΟΙ ΣΥΝΗΘΙΣΑΜΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ
::sad.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
26-07-2014 @ 07:07
Δεν υπάρχουν λόγια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
Καλημέρα Γιάννη
ΒΥΡΩΝ
26-07-2014 @ 07:55
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΝΤΗΣ
26-07-2014 @ 08:26
φοβερο
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
26-07-2014 @ 08:46

Τα παιδιά της Γάζας απαιτούν
--------------- λευτεριά και δίκαιη ειρήνη
Στα στήθη τους κόκκινα λουλούδια
------------------------------------- οι πληγές
-------------------- παράσημα αντίστασης

Είναι χλωμό απόψε το φεγγάρι
μα επιμένει να φωτίζει
--------------- τις δολοφονίες των αμάχων


Γιάννη γράφεις τόσο σκηνοθετικά που πραγματικά οι εικόνες που γεννιούνται αφήνουν τον αναγνώστη άφωνο.
Πολύ ωραίο!
καλημέρα!
::up.:: ::up.:: ::rol.::
heardline
26-07-2014 @ 08:51
Παρακαλώ, ώρα, λεπτά και δεύτερα, να δούμε την στιγμή εκείνη τι μεγάλο άλλο συνέβη επί της γης, αντάξιο της γραφής σας............ ::oh.:: ::oh.:: ::laugh.::
Ναταλία...
26-07-2014 @ 11:31
Μα πώς θα κοιμηθείς απόψε Άνθρωπε,
όταν τον ύπνο σου στοιχειώνουν
δυο μεγάλα μάτια παιδικά
------------------------------- που σε κοιτούν,
μέσα απ’ τις ρωγμές των τοίχων,
------------------------------------- κι απορούν;

Το δάκρυ τους ένα ποτάμι
μα η Ελευθερία είναι δέντρο
--------------- κι ανθίζει στις πληγές τους

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::theos.::
Sofitsa
26-07-2014 @ 11:36
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
(δεν έχω σχόλιο... μόνο θλίψη... )
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ60
26-07-2014 @ 20:23
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Μ.Ελμύρας
26-07-2014 @ 22:19

Λέγανε θά'τανε αυτός αιώνας τρπαιούχος
μα βασιλεύει ο διάβολος κι'ένας καιρός ευνούχος...
**Ηώς**
27-07-2014 @ 20:14
με Σοφίτσα! Γιάννη μου καλησπέρα!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο