| |
ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ
Παίζει στον δρόμο ο Αχμέτ,
Στη Γάζα σε μια γειτονιά,
Κάποια στιγμή φωνάζει η μάνα,
Και ο Αχμέτ τα παρατά,
Τρέχει εκεί που έχει μάθει,
Σ’ ένα λαγούμι να κρυφτεί
Στριμώχνονται για να περάσει,
Άλλη μια νύχτα παγερή,
Μα το πρωί που ξημερώνει,
Κλαίει ο Αχμέτ παρακαλεί,
Κάποιος να έρθει, η μαμά μου,
Δεν αναπνέει, δεν μπορεί,
Τριγύρω άνθρωποι που κλαίνε
Ψάχνουν μες τα χαλάσματα,
Γυρεύουν νά βρουν τους δικούς τους,
Μα βρίσκουν μόνο κλάσματα,
Ήρθανε κάποιοι διασώστες,
Μαζέψανε ότι μπορούσαν,
Πήραν την μάνα του αχμέτ,
Μα...ζωντανούς δεν το μπορούσαν,
Φώναζε, έκλαιγε, κτυπιόταν
Μιά μάνα είχε, τώρα τί?,
Μικρό παιδί, έντεκα κάτι,
Τι ξέρει άλλο να σου πει,
Τώρα μονάχος ο Αχμέτ,
Πρίν γίνει άνδρας, πριν δεθεί,
Μονος στον κόσμο τώρα πια,
Ορκίστηκε να εκδικηθεί,
Έγινε αντάρτης στην Χαμάς,
Κρατάει όπλο, και μαθαίνει,
Πως αν σκοτώνει τους εβραίους,
Χαρά στην μάνα του πηγαίνει,
Γιατί τον βλέπει, καμαρώνει,
Που κράτησε τον όρκο του,
Έτσι γενιούνται οι τρομοκράτες,
Καθένας με τον πόνο του,
Μια μέρα ζώστηκε μπαρούτι
Πήγε στο κέντρο, να χαρεί,
Άναψε σπίρτο και τους τίναξε,
Εξήντα δυό ήταν νεκροί
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
