Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Arcos του '62. Αναμνήσεις
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130447 Τραγούδια, 269380 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Arcos του '62. Αναμνήσεις
 Δουλεύαμε τότε στην κατασκευή ενός εργοστασίου τσιμέντου. Ο Αντώνης υπηρέτησε στο στρατό στην Ελλάδα και πνίγηκε με το "Ηράκλειο" το '66. Επρόκειτο να επιστρέψει να παντρευτεί την Μαρία που τον περίμενε μέχρι που πέθανε
 
[align=center]Είμαστε δυο μα γίναμε επτά σε λίγο χρόνο,
Έλληνες που μας έφερε η μοίρα ως εδώ
μα με το τέλος της δουλειάς χαθήκαμε στον κόσμο
αφού δεν συντηρήσαμε κανένανε δεσμό

τα βράδια μαζευόμαστε όλοι μας στην πλατεία
και την κουβέντα πιάναμε με κάποιες κοπελιές
ήταν πολλές που έψαχναν για κάποια ευκαιρία
και είχανε για όλους μας έτοιμες τις θηλιές

ήταν το μέρος τους φτωχό κι οι άντρες είχαν φύγει
για κάπου που μπορούσανε να βρούνε μια δουλειά
και οι κοπέλλες μόνες τους στην πόλη είχαν μείνει
και για καθέναν από μας περίμεναν επτά

που ο κανόνας σίγουρα τις ήθελε παρθένες
γιατί χωρίς την παρθενιά δεν ζύγωνε γαμπρός
και οι συνήθειες βέβαια για μας δεν ήταν ξένες,
ήταν και στην πατρίδα μας έθιμο σεβαστό

πέντε στενά πιο χαμηλά βρισκότανε η “ζόνα”
κι όποια στιγμή διαλέγαμε πηγαίναμε εκεί
κι έβρισκ’ ο πόθος διέξοδο απάνω σ’ ενα στρώμα
με μόνη προϋπόθεση να είναι η τιμή

μονάχα ο Αντώνης μας μαζί με την Μαρία
έμεναν στο παγκάκι τους λιγάκι πιο πολύ
κι αυτό που λένε έρωτα κι άλλοι το λεν χημεία
φαίνεται πως τους ήθελε αυτούς τους δυο μαζί

κι ενώ ακόμη η δουλειά δεν είχε τελειώσει
ήταν αυτός που έφυγε απ’ όλους πιο μπροστά
χωρίς να πει τον λόγο του κι εξήγηση να δώσει
και στην Ελλάδα γύρισε έτσι στα ξαφνικά..

κι ενώ τα χρόνια πέρναγαν και είχαμε σκορπίσει
με την Μαρία κάποτε ήρθα σε επαφή,
μου είπε πως επρόκειτο εκείνος να γυρίσει
και κείνη τον περίμενε για να την παντρευτεί

είχε σ’ ένα ατύχημα τα δυο του χέρια σπάσει
όταν ακόμα ήτανε φαντάρος στο στρατό
κι είχε για ένα διάστημα παύσει για να της γράφει
μα τώρα όλα παίρνανε τον δρόμο τον σωστό

όμως ποτέ δεν γύρισε και μάταια εκείνη
δεν είχε μια εξήγηση, δεν ήξερε γιατί
κι είπαν όσοι ξέρανε, παρθένα είχε μείνει,
πέθανε μα περίμενε ως τη στερνή στιγμή

κανείς ποτέ δεν βρέθηκε να την πληροφορήσει
πως ο Αντώνης πνίγηκε κατά το γυρισμό
ήτανε στο “Ηράκλειο” που είχε ναυαγήσει
και δια παντός παρέμεινε στον κρύο τον βυθό[align=center]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Νέες πατρίδες/ Μετανάστης
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ψάξε το γιατί (procura porquê)
 
ΛΥΔΙΑ_Θ
31-08-2014 @ 00:10
Συγκλονιστική ιστορία !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλό βράδυ ΔΗΜΉΤΡΗ ::hug.::
Nikos Krideras
31-08-2014 @ 00:18
Καλησπερα Δημητρη !
xristinaki
31-08-2014 @ 01:45
Ιστορια με μεγαλο νοημα....μου σηκωθηκαν οι τριχες...πολυ συγκινητικη ιστορια....παει στα αγαπημενα μου
ΒΥΡΩΝ
31-08-2014 @ 08:33
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
Μ.Ελμύρας
31-08-2014 @ 09:53
Συγκινητική ιστορία δοσμένη με τόση ευαισθησία! Καλημέρα!
ierapostolos
31-08-2014 @ 11:07
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Pavlos Melas
31-08-2014 @ 14:46
Συγκλονιστική ιστορία ποιητικά γραμμένη!!!!!
Καλή Κυριακή Δημήτρη!
Dimitri Favvas
31-08-2014 @ 19:14
Ένα κομμάτι αυτής της ιστορίας το έχω ζήσει. Το υπόλοιπο είναι πληροφορίες από τρίτους πολλά χρόνια αργότερα.
Το 1962 το Άρκος αριθμούσε περί τους 5000 κατοίκους. Μια ξεχασμένη πόλις θα έλεγα, πολύ φτωχή. Εκείνο που μου έμεινε στη θύμησή μου είναι ο κόσμος του. Φτωχοί, αγνοί και τίμιοι. Παρέμεινα μόνο τρεις μήνες, τόσο διήρκεσε η πολλή δουλειά και ήμουν ο δεύτερος Έλληνας που έφτασε εκεί. Όλοι μας εκτός από τον Δημήτρη, τον πρώτο, είμαστε μεταξύ 20-22 χρονών. Έχω γράψει άλλες δύο αφηγήσεις που σχετίζονται με αυτήν την πόλη

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=30369
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=49888

και αν έμεινα μόνο τρείς μήνες μου έχει μείνει για πάντα στη σκέψη μου.
Με πήγαν ξανά οι νοσταλγίες μου πίσω το 2000. Εκτός από την εκκλησία και το νεκροταφείο τα υπόλοιπα μου φαίνονταν άγνωστα. Το 2000 η πόλις θα πρέπει να είχε γύρω στους 30000 κατοίκους (εξαπλάσιο πληθυσμό).

Ευχαριστώ όσους περάσατε από την σελίδα μου

"ζόνα" (zona) ήταν μια συγκεκριμένη περιοχή της πόλης όπου εκδίδονταν οι γυναίκες
βακχος
31-08-2014 @ 20:04
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Απεριόριστος
31-08-2014 @ 21:48
Καλησπέρα.
Ευαίσθητες χορδές
που πάλλονται
στον άνεμο της μνήμης!
::yes.:: ::theos.::
heardline
31-08-2014 @ 21:59
Μπράβο για το συγκινητικό σου και καλογραμμένο πόνημα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::up.:: ::yes.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο