| |
Tρία χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπημένης μου, συνέβη το απροσδόκητο.
Μου κάνανε κάποιοι φίλοι ένα συνοικέσιο.
Οπως μου είπανε,επρόκειτο για μια εξαιρετική κυρία,που ζούσε σε διάσταση απο τον σύζυγο της επι τετραετία,αλλά χωρις διαζύγιο.
Κατόπιν μου εξήγησαν,ότι “της τάφαγε όλα ο αχαίρευτος ο άντρας της με μια μικρούλα που του πήρε τα μυαλά και έτσι τον έδιωξε και ψάχνει για μια νέα σοβαρή σχέση”.
Τελικά συναντηθήκαμε κατα μόνας και ουχί κατα μονάς.
Εκείνη έδειχνε γοητευμένη με την "λεπτεπίλεπτη" κοιλάρα μου !
Βρε καλή μου της λέω , αφ ενός μεν δεν έχεις πάρει διαζύγιο, αφ ετέρου είσαι λεπτεπίλεπτη ενώ εγώ πιάνω δύο θέσεις στο λεωφορείο….δεν γίνεται.
Έχετε όμως λεπτά αισθήματα μου απάντησε ετοιμόλογα, κάνοντας με να νοιώσω πιο ελαφρύς και από τον Τουίτη.
Τέλος πάντων για να μη τα πολυλογώ, μετά το τρίτο ραντεβού καταλήξαμε σ ένα χοτέλι.
Εκεί λοιπόν που θάλεγε κανείς πως αρχίζει το «ματς», χτυπάει το κινητό της και κατόπιν την πιάνουν τα κλάματα ,ενώ έσπευσε να κρύψει βιαστικά από τα βέβηλα μάτια μου τα επίμαχα σημεία του λεπτού της κορμιού.
Την ακούμπησα τότε με περισσή τρυφερότητα στον ημίγυμνο ώμο της προσπαθώντας να την καλμάρω.
Τότε μου εξήγησε μέσα σε λυγμούς, πως η μικρούλα έδιωξε τον άντρα της αφού τον άρμεξε κανονικά και χωρίς αιδώ και ότι εκείνος είχε ζητήσει τηλεφωνικά από την αδελφή της να μεσολαβήσει για να τον δεχτεί πίσω.
Δηλαδή της είπα δίνοντας της το σεντόνι για να πνίξει τα δάκρυα της,(για να μην την πνίξω μ αυτό), αμ και σε κεράτωσε, αμ και σου έφαγε την περιουσία, θέλεις πίσω ένα τέτοιο παληοχαρακτήρα;
Τον αγαπάωωω. είπε μουσκεύοντας τον ώμο μου.
Ανάθεμα με είπα στον εαυτό μου τι τάθελα τα λεπτά αισθήματα ."Δεν θέλω όμως να τον πάρω τηλέφωνο ,αλλά και κείνος είναι τόσο εγωιστής που ντρέπεται να μου το ζητήσει" ,συνέχισε εν μέσω λυγμών.
Σήκω ντύσου μ……της είπα τραβώντας την σχεδόν βίαια απ τα σκεπάσματα. Πρώτη φορά μιλούσα έτσι σε γυναίκα ,αλλά εκείνες τις στιγμές ήμουνα σε μεγάλη έξαψη. Μπήκαμε λοιπόν στο αμάξι μου και σπινάροντας, διατρέξαμε την Συγγρού με 150 .
"πού με πάς,πού με πάς" τσίριζε εκείνη σ όλη την διαδρομή.
Κάνε υπομονή της είπα κοιτάζοντας την εξώκοσμα. Άφησα το αμάξι στο γκαράζ της Κλαυθμώνος(της πήγαινε γάντι η ονομασία) και την τράβηξα απ το χέρι σχεδόν σούρνοντας την προς ένα πολύ γνωστό της κτίριο. Μα εδώ δουλεύει ο άντρας μου ,μου είπε ξεψυχισμένα, προσπαθώντας να απαλλαγεί απ το χέρι μου.
Σε πάω στον Ρωμαίο σου Ιουλιέτα, της είπα δηκτικά. Την άφησα λοιπόν στην είσοδο γατί αφ ενός μεν δεν μ ακολουθούσε, αφ ετέρου είχανε μαζευτεί περίεργοι γύρω μας και ζήτησα από τον θυρωρό τον όροφο που δούλευε ο δικός της.
Τελικά κατέληξα έξω απ το γραφείο του. Είναι απασχολημένος ο κύριος ,μου είπε με στόμφο ένας κουνιστός κλητήρας. Πες του πως υπάρχει σοβαρό οικογενειακό του πρόβλημα, είπα με φωνή που ανάσταινε νεκρούς. Σε λίγο φάνηκε ένας κύριος ευθυτενής με γκρίζους κροτάφους, που με έκανε να σκεφτώ πως έπρεπε να χάσω αρκετά κιλά. Ποιός είσαστε κύριε, μου είπε τείνοντας υπεροπτικά τα ακροδάχτυλα του.
Το όνομα μου αρχίζει από Μ του είπα αποποιούμενος την χειραψία. Δηλαδή ας πούμε μ…..ς
Άνθρωπε μου είμαι ο παρ ολίγον εραστής της γυναίκας σου και σου την έφερα, αμόλυντη και ανέγγιχτη.
Δηλαδή η….είναι εδώ μαζί σας ?ρώτησε,περιστρέφοντας την κεφαλή του περισκοπικά. Είναι στην είσοδο και περιμένει να κατέβεις και να την συναντήσεις του απάντησα με θολωμένο το μυαλό. Με ποιο δικαίωμα μου μιλάτε στον ενικό, ανταπάντησε εκείνος,με ύφος γεμάτο περιφρόνηση.( δεν είχε καβαλήσει μόνο καλάμι αλλά ακόμα και μπαμπού ).
Πάμε να σου την παραδώσω, γύρισα και τούπα τραβώντας τον απ το μανίκι.
Και εγώ είχα καλή θέση κάποτε αλλά δεν κατάπια σκουπόξυλο του είπα με οργή.
Εκείνη έπεσε σαν τρελή στην αγκαλιά του, πριν ανοίξει καλά καλά η πόρτα του ασσανσέρ.
Αν θέλετε και κουμπάρο και μάλιστα ακίνδυνο, μη ντραπείτε παιδιά είπα προς τους αγκαλιασμένους ανανήψαντες. Σ ευχαριστώ …. ,είσαι καλός άνθρωπος ψέλλισε εκείνη στέλνοντας μου ένα φιλάκι.
Τον καλό δεν τον εκτίμησες ,προτίμησες τον..κάλο της ανταπάντησα δυνατά για να τα ακούσει ο παρ ολίγον κερασφόρος σύζυγος.
Ήτανε το πρώτο φιλί που μούδινε γυναίκα έστω και εξ αποστάσεως μετά από τρία χρόνια χηρείας. Τουλάχιστον έκανα μια καλή πράξη μονολόγησα απογοητευμένος βαδίζοντας βιαστικά προς το γκαράζ .Έγινα ντελίβερυ της αγάπης και κέρδισα και ένα φιλάκι …βλακείας.
Ας ζήσουν τουλάχιστον από δω και πέρα μονιασμένοι ευχήθηκα από βάθους ψυχής. Όταν τ αφηγήθηκα σ ένα φίλο μου έσκασε από τα γέλια κουνώντας πάνω κάτω το χέρι του δίκην σέικερ. Άλλος μου είπε πως θα την έκανε μαύρη στο ξύλο και πως φέρθηκα ηλίθια. Δεν ξέρω αν έτσι έπρεπε να συμπεριφερθώ, σίγουρα όμως ποτέ μα ποτέ δεν θα σήκωνα χέρι σε μια γυναίκα, ακόμα κι αν θα με απατούσε ....…με τον άντρα της.
Τελικά μετά απο τρείς μήνες με πήρε αλαφιασμένη στο τηλέφωνο για να μου πεί ότι τον ξαναδιωξε γιατί την κακομεταχειριζότανε και πως θάθελε να συνεχίσουμε αυτό που αφήσαμε στην μέση.
Κατέβασα ήρεμα το ακουστικό και στράφηκα προς την φωτογραφία της αείμνηστης Μαρίας μου.
Καλύτερα ανέραστος είπα κρατώντας την φωτογραφία της , καλύτερα ανέραστος, παρά με ένα τέτοιο ψώνιο δίπλα μου,δεν συμφωνείς?.
Διέκρινα κάτι σαν χαμόγελο πίσω απ την κορνίζα.
Ίσως είναι η φαντασία μου μονολόγησα... καλή νύχτα κυρά μου ,όμως πρόσεχε εκεί πάνω που βρίσκεσαι,γιατί υπάρχουνε μπόλικοι σε διάσταση...με τη λογική και δεν έχουνε το Θεό τους
Μαράκος 2003
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
