Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130998 Τραγούδια, 269507 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η ζήλεια
 
Η ζήλεια

Πλάνα η ζήλεια που κυλιέται στον αέρα
πάντα γεννιέται να σκοτώνει τις χαρές
παίρνει τροφή στα όσα φαίνονται τη μέρα
φέρνει τη νύχτα να την ντύνει μ’ ενοχές
για την αγάπη μας που χάσαμε στο χθες

είπαμε , και τι δεν είπαμε
ήπιαμε, τόσο που ήπιαμε
όμορφα λόγια το κόκκινο κρασί
βγήκαμε , από το χρόνο βγήκαμε
κι έτσι βρεθήκαμε σε άλλη εποχή

να παίζει θέατρο η κίνηση στο σώμα σου
και ο ερωτισμός σου να δαμάζει το κορμί
ζεστό το αίμα να μεθάει μες τη φλέβα σου
και να γεμίζει τη καρδιά σου με ζωή

είπαμε , και τι δεν είπαμε
ήπιαμε , τόσο που ήπιαμε
τόσες αλήθειες το κόκκινο κρασί
βρήκαμε , τα πόσα βρήκαμε
όλα κρυμμένα μέσα στο ένα μας φιλί

Ρουφιάνα η ζήλεια , μας αδειάζει το ποτήρι
ξανά μας ήρθε στο τραπέζι για να πιει
μέσα στη ζάλη μην της το κάνεις το χατίρι
μην την ακούσεις απ’ τα τόσα που θα πει
μας θέλει να μαστε και πάλι μοναχοί.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Το πριν , το ποτέ και το μετά ...
 
heardline
07-09-2014 @ 15:25
Ωραίος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μ.Ελμύρας
07-09-2014 @ 17:42

Εξαιρετικό!
oregon
07-09-2014 @ 19:02
Ρουφιάνα η ζήλεια , μας αδειάζει το ποτήρι
ξανά μας ήρθε στο τραπέζι για να πιει
μέσα στη ζάλη μην της το κάνεις το χατίρι
μην την ακούσεις απ’ τα τόσα που θα πει
μας θέλει να μαστε και πάλι μοναχοί.

φανταστικο !!!

::up.:: ::up.:: ::up.::
ΒΥΡΩΝ
07-09-2014 @ 21:10

Ρουφιάνα η ζήλεια , μας αδειάζει το ποτήρι
ξανά μας ήρθε στο τραπέζι για να πιει
μέσα στη ζάλη μην της το κάνεις το χατίρι
μην την ακούσεις απ’ τα τόσα που θα πει
μας θέλει να μαστε και πάλι μοναχοί.

::theos.:: ::rock.:: ::theos.::
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ60
07-09-2014 @ 21:44
::theos.:: ::theos.::
πανσελινος
08-09-2014 @ 19:34
Πλάνα η ζήλεια που κυλιέται στον αέρα
πάντα γεννιέται να σκοτώνει τις χαρές
παίρνει τροφή στα όσα φαίνονται τη μέρα
φέρνει τη νύχτα να την ντύνει μ’ ενοχές
...........
μην την ακούσεις απ’ τα τόσα που θα πει
μας θέλει να μαστε και πάλι μοναχοί. ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο