| |
Έσπασα το ποτήρι που κρατούσα
με όση δύναμη μπορούσα,
Αφού ότι κι αν πιω δεν σε ξεχνάω
τη μορφή σου πάντα κουβαλάω.
Κι είδα τα μάτια σου να κυλάν στο πάτωμα με το υγρό μαζί,
γελάστηκα που νόμιζα θα στεγνωνες κι εσύ.
Αναψα φωτιά μες την καρδιά μου
κι έκαψα για σένα τα αισθήματα μου,
Δεν υπάρχεις ούρλιαξα στις σκέψεις πάλι βούλιαξα
Μα η φωνή σου ακόμα μου μιλά.
Δεν υπάρχεις ουρλιαξα στις σκέψεις πάλι βουλιαξα
Κι ύστερα έφυγα μακριά.
Την έπνιξα την σκέψη σου μες το ποτό μου,
Τώρα ζεις στο αίμα και όχι στο μυαλό μου,
Μου είναι πιο εύκολο να κατοικεις στις φλέβες μου
παρα μες το όνειρο μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
