stixoi.info: Adicta doloris

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Adicta doloris

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130737 Τραγούδια, 269453 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Adicta doloris

...κι όμως, δεν θέλω να πιστέψω, φιλενάδα, πώς είσαι καμένο χαρτί... Μ' ακούς;

Εγώ αποκρεμάστηκα στης θλίψης το μπαλκόνι
και σ' έναν πίνακα φτηνό μένω φυλακισμένη
για να με βλέπεις θες δεν θες,
για να 'χεις χίλιες ενοχές,
και να 'χω λόγους να σου λέω πως είμαι μόνη.

Για νά 'σαι εσύ ο κουρσάρος μου, δυνάστης της ζωής μου,
εγώ την κάθε μου πληγή την έκανα σημαία...
Κι όταν ματώνω και πονώ,
το άγγιγμά σου το δεινό
να 'ναι ο λόγος και η αφορμή της ύπαρξής μου.

Εγώ τους φίλους μου θωρώ σαν άγρια θηρία,
όταν με θλίψη με κοιτούν και με θυμό ακόμα,
γιατί τα λόγια τους πονούν
και πλέον δεν με συμπονούν
που αποζητώ τη σκοτεινή σου τη μανία.

Εγώ δεν ξέρω τώρα πια ποια είμαι και πού πάω,
δεν έχω μάτια και αφτιά για όσους μ' αγαπούνε...
Αλίμονο στο παρελθόν
που 'ναι το μέλλον μου καρμπόν
και σ' όσους μ' έμαθαν να ζω για να πονάω...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 14 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων.

πανσελινος 15-09-2014 @ 14:20	Εγώ την κάθε μου πληγή την έκανα σημαία, για νά 'σαι εσύ ο κουρσάρος μου, δυνάστης της ζωής μου, Κι όταν ματώνω και πονώ, το άγγιγμά σου το δεινό να 'ναι ο λόγος και η αφορμή της ύπαρξής μου.::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
ΒΥΡΩΝ 15-09-2014 @ 14:25	ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ..... Εγώ την κάθε μου πληγή την έκανα σημαία, για νά 'σαι εσύ ο κουρσάρος μου, δυνάστης της ζωής μου, Κι όταν ματώνω και πονώ, το άγγιγμά σου το δεινό να 'ναι ο λόγος και η αφορμή της ύπαρξής μου. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αναπάντεχος 15-09-2014 @ 14:48	Αλίμονο στο παρελθόν που 'ναι το μέλλον μου καρμπόν και σ' όσους μ' έμαθαν να ζω για να πονάω... ::yes.:: ::rock.:: ::theos.::
YABER 15-09-2014 @ 15:11	πολυ ομορφο !!! ::yes.:: ::yes.::
ΑΝΤΗΣ 15-09-2014 @ 15:58	φοβερο
smaragdenia 15-09-2014 @ 17:18	Αλίμονο στο παρελθόν που 'ναι το μέλλον μου καρμπόν και σ' όσους μ' έμαθαν να ζω για να πονάω... ΑΓΑΠΟΥΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ................ ::up.:: ::up.:: ::up.::
nadin1974 15-09-2014 @ 17:54	Εγώ δεν ξέρω τώρα πια ποια είμαι και πού πάω, δεν έχω μάτια και αφτιά για όσους μ' αγαπούνε... Αλίμονο στο παρελθόν που 'ναι το μέλλον μου καρμπόν και σ' όσους μ' έμαθαν να ζω για να πονάω... ::hug.:: ::love.:: ::yes.:: υπέροχη Αγάπη!
Μ.Ελμύρας 15-09-2014 @ 18:20	Άριστον! Καλησπέρα!
Sofitsa 15-09-2014 @ 19:20	Θα συμφωνήσω μ' όλους! Είναι έξοχο Αγάπη!
Απεριόριστος 15-09-2014 @ 21:10	Καλησπέρα. Είσαι γερό ''χαρτί'' !!! Έξοχο!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ηώς 15-09-2014 @ 23:18	Εγώ τους φίλους μου θωρώ σαν άγρια θηρία, όταν με θλίψη με κοιτούν και με θυμό ακόμα, γιατί τα λόγια τους πονούν και πλέον δεν με συμπονούν που αποζητώ τη σκοτεινή σου τη μανία....έχει μια δύναμη το σημερινό σου!!!!!!! ::love.::
Γιάννης Ποταμιάνος 16-09-2014 @ 11:38	Θαυμάσιο ποίημα, μπράβο Αγάπη! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ierapostolos 16-09-2014 @ 23:21	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ταπεινος ναρκισσος 17-09-2014 @ 14:01	Θεσπεσία συγγραφείς ευγενική των συλλογών Αγάπη.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο