| |
Το βράδυ τούτο του Οκτώβρη
περνώ της μνήμης το κατώφλι
θύμισες έντονες με συντροφεύουν
να σε ξανάβρουνε θαρρείς γυρεύουν..
Μες το ταξίδι της ζωής
μοναχικός περιηγητής
για χρόνια εγώ πλανιόμουν
Όχι προϊόν επιλογής
μα για το "πρέπει" μια "τιμής"
τον έρωτα απαρνιόμουν..
Ήρθες εσύ στα ξαφνικά
και κάθισες αντίκρυ
τα συναισθήματα φωτιά, παγιδευμένη η καρδιά
στου έρωτα το δίχτυ
Ο δρόμος ανηφορικός
θαρρείς δεν ήθελε ο Θεός
μαζί να τον διαβούμε
Εσύ μπροστά. ο οδηγός
και εγώ αμήχανος ταγός
το τέρμα στ' αδιέξοδο παλεύαμε να βρούμε..
Στα μέσα έπιασε βροχή
διάλεξες άλλη διαδρομή
και χάθηκα μονάχος..
Ν' αναζητάω το "γιατί"
μα πριν με πνίξει η σιωπή
κατάλαβα το λάθος..
Ο χρόνος πέρασε...πολύς
μα εσύ μ' αρνήθηκες νωρίς
πριν καν το συλλαβίσω..
Το "σ' αγαπώ" που δεν μπορείς
ούτε σαν σκέψη να δεχτείς
για μένα θα κρατήσω
Κάτω απ' τον έναστρο ουρανό
μόνος μου πάλι περπατώ
και με παράπονο πικρό
σηκώνω το κεφάλι
Κοιτάζω τ' άστρα τα λαμπρά
που δεν μετρήσαμε αγκαλιά
ούτε τα δροσερά φιλιά
με άφησες, να σου τα δώσω πάλι
Πόσο κατηγορώ το χρόνο
που δεν γιάτρεψε το πόνο..
Πόσο μισώ την εποχή
που ήταν λάθος και αυτή..
Τώρα τι μένει άλλο πια;
Στεγνώσανε και τα φιλιά..
Οι όρκοι αγάπης οι αιώνιοι
αποτυπώματα που χάνονται στο χιόνι...
Του έρωτα τα αρχικά
θα τα ξεφτίσει η λησμονιά
μα πριν τον έρωτα η λήθη αγγίξει
και με το μαύρο πέπλο τον τυλίξει
ένα να ξέρεις μοναχά
σε αγαπώ...να'σαι καλά..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
