Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Νεκρή φύση 2
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130585 Τραγούδια, 269414 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Νεκρή φύση 2
 Στο Γιάννη... (...και κάθε Γιάννη που ξέρει ν'αγαπά και να ελπίζει)...
 
Ο Γιάννης βγήκε από το ασανσέρ κρατώντας μία ανθοδέσμη.
Το πρόσωπό του έδειχνε καταβεβλημένο.
Έψαξε με το βλέμμα στο διάδρομο για το δωμάτιο 423.
Κρατούσε σφιχτά (σα να ήταν κάτι πολύτιμο) το μπουκέτο.
Εκείνη λατρεύει τα λουλούδια...
Όσο πλησίαζε, η καρδιά του χτυπούσε γρηγορότερα.
Πέρασε τη μισάνοιχτη πόρτα του 419 και κλεφτά κοίταξε μέσα.
Γλάστρες...λουλούδια...
Όταν πέρασε μπροστά απ'την ορθάνοιχτη πόρτα του 421,
το ρεύμα που ήρθε από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα,
ανακατεμένο με τη μυρωδιά του δωματίου, του ανακάτεψε το στομάχι.
Εφτασε μπροστά στο 423.
Χτύπησε απαλά την πόρτα.
Μην αντέχοντας την αναμονή απάντησης, την άνοιξε.
Εκείνη ξαπλωμένη. Με τον ορό ακόμα. Ανέκφραστη.
Πλησίασε κοντά της αθόρυβα.
(όχι ότι δεν τον είχε αντιληφθεί, αλλά...)
Αφησε το μπουκέτο στο κρεβάτι, στα πόδια της.
Της έπιασε το χέρι. Τρυφερά.
Την κοίταξε σα να περίμενε την άδειά της πριν τη φιλήσει.
Όμως εκείνη παρέμενε ασάλευτη.
Την πλησίασε κι άλλο. Τη φίλησε στο στόμα.
Μ'ένα φιλί σύντομο, αλλά περιεκτικό σε τρυφερότητα κι αγάπη.
Την αγαπούσε. Ακόμα. (όσο κι αν εκείνη -ενδόμυχα- αμφέβαλλε γι'αυτό..
ή -ενδόμυχα- ήλπιζε σ'αυτό)
Χωρίς να της μιλά την κοίταζε ώρα.
Ώσπου την ανάγκασε να γυρίσει εκείνη να τον κοιτάξει.
...Το πρώτο βήμα είχε γίνει.
Της χαμογέλασε.
-"Να ζήσεις". Την πρόσταξε.
"θέλω να ζήσεις"...


...ύστερα σηκώθηκε και πήγε ν'ανοίξει την μπαλκονόπορτα,
για να μπει καθαρός, φρέσκος αέρας...
(και να κρύψει το δάκρυ)...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Αστεροτρόπιο (Jeny)
06-04-2006
η τελευταία παρένθεση τόσο αληθινή...
ειρήνη
06-04-2006
κι αυτό συνταρακτικό !!!
Δήμητρα
06-04-2006
Χωρίς σχόλια...
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
06-04-2006
Εμένα δεν με λένε Γιάννη,όμως ξέρω κι εγώ ν' α;γαπώ.Θα περιμένω την Νο 3.
ARGY
06-04-2006
Δεν έχω λόγια, το δάκρυ στο τέλος με έλιωσε!!!!!!!!!!!!!!!!Πολύ ωραίο.
0 Rh -
06-04-2006
Σας ευχαριστώ. Καληνύχτα σας...
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
06-04-2006
τα διαβασα και τα δυο σου φίλε μου, ο τρόπος που περιέγραψες μου άρεσε, καλή σου νύχτα
Αγνή
06-04-2006
Όχι, σβήσε τους τίτλους σου, ΣΒΗΣΤΟΥΣ!!!
0 Rh -
07-04-2006
Παραποιητή ευχαριστώ καλό σου απόγευμα... Αγνή μου, σαφώς και δε θα σου κάνω το χατίρι να σβήσω τους τίτλους. Όχι μόνο γιατί τους επέλεξα επίτηδες (αναφέρονται α) στα πρώτα συναισθήματα και β) στο κομμένο στήθος, κι όχι στο υπόλοιπο -ζωντανό- σώμα όπως ίσως υπέθεσες) αλλά και για τον απλούστερο λόγο ότι το επιτακτικό της επιθυμίας σου μου θυμίζει την αγωγή που συνοδεύει εφ'όρου ζωής τα μοναχοπαίδια που έτυχε να μεγαλώσουν σε εύπορες οικογένειες. Σας ευχαριστώ και πάλι.
μπρουχίτα
07-04-2006
0 Rh, μου άρεσαν πάρα πολύ και τα δύο... Πάρα πάρα πολύ όμως.. Νά 'σαι καλά..
0 Rh -
07-04-2006
σ'ευχαριστώ μπρουχίτα... καλό απόγευμα να έχεις
Αγνή
07-04-2006
Ούτε να με ήξερες!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο