| |
[align=left][B][I]
*~* Τον μανδύα της Αγάπης *~*
Παρασύρθηκαν των ματιών οι σιωπές
οι αναπνοές στ' απόκρημνα, κομμάτια έχουν γίνει
η αδικία στο σκοτάδι του μυαλού παίζει και λοιδορεί
χωρίς ανάμνηση δεν ξέρει η μνήμη την ευθύνη.
Σαν κεραυνός που τράνταξε και έσκισε τη Γη
και η ελπίδα στης άμπωτης τη χάση
αντιλαλεί σε μια χαράδρα από οργή
και εσύ ρωτάς μην τάχα κάτι, έχεις ξεχάσει.
Απομακρύνεις τις πνοές από στιγμές
που έδωσαν φτερά του σύμπαντος ανέμων
βάζεις ανέμελα θηλιές που πνίγουν τις Καρδιές
στην απονιά γελάς και δίνεις μέλλον.
Δεν πλησιάζουν οι ευχές την αγωνία
μόνο το δάκρυ το βουβό σαν τη φωτιά
καίει τη σάρκα τον μανδύα της Αγάπης
ψάχνει χρησμούς κι' εικονικά χαμογελά.
Σαν την λαμπάδα που άπονα την λιώνει
μία φλογίτσα τόσο δα μικρή
και χάνεται ολοσχερής η παιδικότης
που έχει ανάγκη να πετά και η Ψυχή
μ' άλλη ψυχή που να 'χει στο πλευρό της !
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
