| |
Ανάμεσα στα ραγισμένα παλάτια ξεχασμένων βασιλιάδων
κρύβονται μικρές σκιές απολωλές ψυχές σαν απομεινάρι ιστοριών
ενας βουβός ήχος ακούγεται απο τα κατεστραμένα τείχη των ερειπιών
Μου λέγανε ιστορίες οταν ήμουνα μικρός για εναν μικρό ιππέα
που έσωζε βασίλεια, πριν κατακυριέυσει το σκότος την γαία
ο μικρός πρίγκηπας, ο μικρός ιππεας πρέσβευε την αγάπη
τον νόθευσαν μια μέρα, τον μπλέξαν σε απάτη
και το μικρό του δάκρυ κύλησε αργά
στο απαλό του προσωπάκι και όπως έκλαιγε έκλεισε το ματάκι
Ιστορίες, μικρές που είναι πολλες και αμα τις λες κλαίς
στις είπαν διάφοροι και συ έμπλεξες τα λόγια σου και δεν ξέρεις τι λες
ʼκουσα βασιλιά, πως τον γιό σου έχασες τον ιππέα
πως σου έφεραν οι αγγελιοφόροι ασχημα νέα
ο πόνος σου σε παρακαλώ μην υπερβεί τα μεγάλα ύψη
το ξέρω σε έχει κατακυριεύσει το σκοτάδι και πονάει η θλίψη
που είναι η γαλήνη και ποιος τραγουδάει για τα λουλούδια που ανθίζουν
εδω που είμαι μόνο η κακομοιριά και το πένθος την χαρά γκρεμίζουν
Ωσαν κοιτάξεις προς το δάσος ακούς μοιρολόγια και φωνές
είναι οι καταραμένες θεες των δασών και ζητούν λίγη χαρά και αυτές
σε υμνούν με ραψωδίες και με ποιήματα που φωτίζουν τις ψυχές
δειλιάζουν όμως στο τέλος και σωπαίνουν την αυγή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
