| |
Viva la vida ( 6 Ιουλίου 1907 – 13 Ιουλίου 1954 )
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Αυτές οι δύο λέξεις γράφτηκαν στο τελευταίο της έργο το 1954 ενώ η Κάλο ήταν κατάκοιτη στο κρεβάτι και μόλις της είχαν ακρωτηριάσει το δεξί πόδι. Στο έργο απεικονίζεται ένα μεγάλο κόκκινο καρπούζι κομμένο στην μέση και στην σάρκα του ,με μαύρα γράμματα Viva la vida και υπογράφει από κάτω. Έπαιρνε συνέχεια παυσίπονα και το αλκοόλ αποτελούσε την μοναδική της τροφή. Επέμενε ότι τι να τα κάνει τα πόδια της, δεν τα χρειάζεται αφού πετάει. Ποιός άλλος άνθρωπος θα είχε το θάρρος και το κουράγιο να στείλει τέτοιο αισιόδοξο μήνυμα; Το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της ,το πείσμα και κυρίως η βασανιστική ανάγκη της να εκφραστεί δημόσια, με τα έργα της ,αποτελούν μερικά από τα χαρακτηριστικά αυτής της ζωγράφου. Η εξωτερίκευση του προβληματισμού της για τα γεγονότα της ζωής μιας γυναίκας (σεξουαλικότητα, εγκυμοσύνη) και η εμμονή της στην αυτοπροσωπογραφία την έκαναν να ξεχωρίσει από μικρή ηλικία. Στα 6 της η πολιομυελίτιδα σε συνδυασμό με το φοβερό τραυματισμό της στα 18 μετά από τροχαίο ατύχημα σφράγισαν όλη την καλλιτεχνική της πορεία. Το ατροφικό δεξί πόδι και ο μεταλλικός κορσές που φορούσε για να ευθυάσει τα πολλαπλά κατάγματα που είχε στην σπονδυλική στήλη την ανάγκασαν να αλλάξει τρόπο ζωής .Τόλμησε και ξέχωρησε, τόσο στην κοινωνική της ζωή αλλά και στην σεξουαλική. Το πιο δύσκολο ήταν να αποδεχτεί ότι δεν θα τεκνοποιήσει ποτέ.
Τραγική φυσιογνωμία με μεγάλη ψυχική δύναμη πρεσβεύοντας πάντα την μεξικάνα αγρότισσα υποστηρίζοντας πάντα την παραδοσιακή φορεσιά και επιμένοντας στο πιστεύω της. Η έντονη προσωπικότητα της σε συνδυασμό με την πολυτάραχη ζωή της σε μαγνητίζει. Μια φωτογραφία της φτάνει για να καταλάβεις ότι αυτή η γυναίκα δεν φοβότανε τον θάνατο και ας υπέφερε από αφόρητους πόνους. Η λατρεία της για την ιστορία του Μεξικού και η καθήλωση της στην ζωγραφική την έκανε να ξεχωρίσει από πολύ μικρή ηλικία. Το μουσείο είναι γεμάτο από έργα της προκολομβιανής περιόδου τόσο των Αζτέκων όσο και των Ολμμέκων και των Μάυα .Όπως άλλες μεγάλες γυναίκες το έργο της επισκιάστηκε από τον διάσημο σύζυγο της. Η Φρίντα Κάλο ήταν κυρίως γνωστή ως γυναίκα του Ριβέρα και όχι ως ξεχωριστή καλλιτέχνης .Οι ισχυρισμοί του Ριβιέρα ότι όλα τα έργα της περνούσαν από το δικό του ρετούς δεν ισχύουν. Με την πρώτη ματιά ,μέσα στο σπίτι όπου υπάρχουν τα δύο ατελιέ τους με μερικά σκίτσα και έργα τους, είναι φανερή η διαφορά τους τόσο σε ότι αφορά στην τεχνοτροπία τους όσο και η θεματολογία τους. Στη διάρκεια της ζωής της πραγματοποίησε τρεις μόνο εκθέσεις: στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στο Μεξικό
Η Frida Sufrida η αλλίως η Magdalena del Carmen Frida Kahlo y Calderón έζησε από το 1939 ,μεγάλωσε και πέθανε στο Casa Azul. Ο Ντιέγκο Ριβέρα δώρισε το 1957 το "Γαλάζιο Σπίτι" της στο Coyoacán, στην Πόλη του Μεξικού, και λειτουργεί πλέον ως μουσείο. Αν θα ρωτούσες κάποιον μεξικανό τι γνώμη έχει για την Κάλο το 1986 ,όταν άνοιξε το μουσείο, θα σου απαντούσε αδιάφορα και ίσως και να μην την ήξερε. Έπρεπε να γίνει η ταινία το 2002 και να έχει την τεράστια επιτυχία για να αναγνωρίσουν οι μεξικανοί την αξία της. Το 2010, η κυβέρνηση του Μεξικού, σε αναγνώριση της συνεισφοράς της Φρίντα Κάλο αλλά και του Ντιέγκο Ριβέρα απεικόνισε τα πρόσωπά τους στις δύο όψεις του χαρτονομίσματος των 500 πέσος, στην έκδοση για τον εορτασμό της 200ής επετείου της ανεξαρτητοποίησης της χώρας και της 100ής επετείου της Μεξικανικής Επανάστασης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
