| |
| | William Butler Yeats - The Stolen Child Μετάφ |  | | | Πρόχειρη μετάφραση του ποιήματος του Γιέιτς - θα προσπαθήσω και μια με ομοιοκαταληξία... | | |
Ο Νεραϊδοπαρμένος
Εκεί όπου βουτούν τα βραχώδη υψίπεδα
του Δάσους Σλέουθ στην λίμνη,
Εκεί βρίσκεται ένα κατάφυτο νησί
όπου τα πεταρίσματα των ερωδιών ξυπνούν
τα νωχελικά των υδάτων τρωκτικά.
Εκεί και 'μεις παραχώσαμε τα ξωτικόπλεκτα πιθάρια μας
γεμάτα μούρα των δασών
και όσα έχουμε κλέψει από τα πιο κόκκινα των κερασιών .
Μαζί μας έλα μακριά ω παιδί τ' ανθρώπου
στα νερά τα δροσερά και στ' απάτητα λιβάδια
το χέρι κρατώντας ενός ξωτικού
γιατί ο κόσμος γεμάτος είναι θλίψη, πιότερη απ' όση ο νους σου θα χωρεί...
Εκεί όπου κυμματιστό το φεγγαρόφως λούζει
τις σκοτεινόγκριζες αμμουδιές με φως,
πιο πέρα κι από το μακρυνό το Ρόσες
γυμνά τα πόδια μας ολονυχτίς
ζωγραφίζουνε παλιούς χορούς
με χέρια πλεγμένα και πλεγμένες τις ματιές
μέχρι το φεγγάρι τον δρόμο να πάρει της επιστροφής.
Δώθε και κείθε χοροπηδηχτά
της λίμνης τις μεγάλες κυνηγούμε φυσαλίδες
όσο ο κόσμος βυθίζεται στα άγχη
κι ανήσυχος στον ύπνο του κλωθωγυρνά.
Μαζί μας έλα μακριά ω παιδί τ' ανθρώπου
στα νερά τα δροσερά και στ' απάτητα λιβάδια
το χέρι κρατώντας ενός ξωτικού
γιατί ο κόσμος γεμάτος είναι θλίψη, πιότερη απ' όση ο νους σου θα χωρεί...
Εκεί όπου το πλανούμενο νερό τον δρόμο του τελειώνει
καθώς έρχεται από τους λόφους πάνω από το Γκλεν Καρ,
σε λιμνούλες ολόφυτες με βούρλα
που μετά βίας ένα θα μπορούσαν ν' αντιφεγγίσουνε αστέρι
αναζητούμε τις αλαφρόυπνες πέστροφες
και ψιθυρίζοντας γλυκά στ' αυτιά τους
ταραχώδη τους γεμίζουμε όνειρα
Καθώς γέρνουμε από τις κλαίουσες ποταμίσιες φτέρες
που δάκρυα γεμίζουν τις νιογέννητες ακτές.
Μαζί μας έλα μακριά ω παιδί τ' ανθρώπου
στα νερά τα δροσερά και στ' απάτητα λιβάδια
το χέρι κρατώντας ενός ξωτικού
γιατί ο κόσμος γεμάτος είναι θλίψη, πιότερη απ' όση ο νους σου θα χωρεί...
Μακρυά μαζί μας έρχεται
ο βαθυβλέμματος.
Στ' αυτιά του ξανά δε θ' ακουστεί το μούγκρισμα
των μοσχαριών στις θαλπωρές πλαγιές των λόφων
μήτε του τσουκαλιού ο ήχος που βράζει στην εστία
γιομίζοντας παρηγοριά τα στήθια του,
κι ούτε τα μάτια του θα δουν το μολυβένιο βαρίδι
που ολοστρόγγυλο φυλά απ' τα ποντίκια το πιθάρι με το πλιγούρι
γιατί, να, έρχεται τ' ανθρώπου το παιδί
στα νερά τα δροσερά και στ' απάτητα λιβάδια
το χέρι κρατώντας ενός ξωτικού
γιατί ο κόσμος έχει θλίψη πιότερη απ' όση ο νους του χωρεί...
Το πρωτότυπο
The Stolen Child
WHERE dips the rocky highland
Of Sleuth Wood in the lake,
There lies a leafy island
Where flapping herons wake
The drowsy water rats;
There we've hid our faery vats,
Full of berrys
And of reddest stolen cherries.
Come away, O human child!
To the waters and the wild
With a faery, hand in hand,
For the world's more full of weeping than you can understand.
Where the wave of moonlight glosses
The dim gray sands with light,
Far off by furthest Rosses
We foot it all the night,
Weaving olden dances
Mingling hands and mingling glances
Till the moon has taken flight;
To and fro we leap
And chase the frothy bubbles,
While the world is full of troubles
And anxious in its sleep.
Come away, O human child!
To the waters and the wild
With a faery, hand in hand,
For the world's more full of weeping than you can understand.
Where the wandering water gushes
From the hills above Glen-Car,
In pools among the rushes
That scarce could bathe a star,
We seek for slumbering trout
And whispering in their ears
Give them unquiet dreams;
Leaning softly out
From ferns that drop their tears
Over the young streams.
Come away, O human child!
To the waters and the wild
With a faery, hand in hand,
For the world's more full of weeping than you can understand.
Away with us he's going,
The solemn-eyed:
He'll hear no more the lowing
Of the calves on the warm hillside
Or the kettle on the hob
Sing peace into his breast,
Or see the brown mice bob
Round and round the oatmeal chest.
For he comes, the human child,
To the waters and the wild
With a faery, hand in hand,
For the world's more full of weeping than he can understand.
Στίχοι:
http://www.online-literature.com/yeats/816/
Για τον Γιέιτς :
http://en.wikipedia.org/wiki/W._B._Yeats
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | NON VELAT UMBRA DIEM | | | |
|
ΛΥΔΙΑ_Θ
31-10-2014 @ 00:36 | Καταπληκτική δημιουργία και δουλειά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλό βράδυ | | ΒΥΡΩΝ
31-10-2014 @ 07:32 | γιατί, να, έρχεται τ' ανθρώπου το παιδί
στα νερά τα δροσερά και στ' απάτητα λιβάδια
το χέρι κρατώντας ενός ξωτικού
γιατί ο κόσμος έχει θλίψη πιότερη απ' όση ο νους του χωρεί...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | oneiropola
31-10-2014 @ 08:28 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | kapnosa-v-ainigma
31-10-2014 @ 11:48 | Φανταστικό!!! Ειναι υπέροχο το ποίημα αυτό!!!! Μπράβο Αρη!!!!! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
