| |
Με τι να σου θυμισω ότι αγαπάς,
Και ποιο νερό να πνίξει αναμνήσεις,
Καρφωμένες σαν καρφιά μέσα στο νου,
Με το αίμα της ψυχής να τα ποτίζει.
Πως να φύγει η σκουριά απ το κλειδί,
Που ανοίγει τα όνειρά σου τα κρυμμένα,
Που θα σε έκανε ξανά παιδί,
Στα ερείπια τα γκρεμισμένα.
Και από την άνυδρη πέτρα στη καρδιά,
Πως κανείς να ξεδιψάσει,
Και όσο δόντια αν έφτιαξες γερά,
Πως την ψυχή σου να χορτάσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
