| |
| | Δε θα σ' αγαπήσω ποτέ |  | | | Για κάποιον που μου ζήτησε πολύ λιγότερα απ' όσα μπορούσα να δώσω... | | |
Ποτέ κανείς εμένα δε μου ράγισε την καρδιά
Κι ας μου την έβλαψαν πολλοί και πολλές φορές
Ποτέ κανείς δε μου την έκανε κομματάκια
Αυτό που συνέβαινε ήταν που και που να μου την ξεριζώνουν,
Μα πάντα, έπειτα από κάποιον καιρό,
Στη θέση της χαμένης μου καρδιάς φύτρωνε μια καινούρια, ολόιδια
Μονάχα ανεπαίσθητα εξυπνότερη από την προηγούμενη
Και με ρίζες λίγο πιο δυνατές
Ωστόσο ολόκληρη, αψεγάδιαστη
Ικανή να εξακοντίζει αισθήματα ολοκληρωμένα και ισχυρά
Κι όχι θραύσματα ρυπαρών ημι-αισθημάτων
Που τόσο μολύνουν πλέον την ατμόσφαιρα του Σήμερα
Ό,τι μπορώ εγώ να δώσω λοιπόν
Αυτό ακριβώς αξίζω και να πάρω
Κι ας λένε πολλοί πως δεν υπάρχει αυτό που μου αξίζει και που ψάχνω
- Υπάρχω ΕΓΩ
Και δεν πιστεύω δα πως είμαι και μοναδική στο είδος μου -
Θα σ' άφηνα ίσως να βάλεις χέρι στην ακέραια καρδιά μου
Αν μου άφηνες έστω μια ελπίδα
Ότι χώρο ικανοποιητικό προτίθεσαι να κάνεις στη δική σου καρδιά
για τα τρανά μου αισθήματα
Μα εσύ εκεί μου 'δειξες μόνο μια τοσηδά τρυπίτσα
Και πρέπει λοιπόν να σου πω ότι εγώ δεν είμαι αυτό το μικροσκοπικό,
μικροπρεπές πλασματάκι που αναζητάς για να την κλείσεις
Είμαι πολύ, πολύ μεγάλη εγώ για σένα, γλυκό μου
Κι αρνούμαι να πληρώσω με τους αμύθητους θησαυρούς μου τα ξέφτια της στοργής, του πάθους
και της προσοχής σου
Διότι, μάθε το μια και καλή,
Αντίτιμο αντίστοιχης, πενιχρής αξίας μ' αυτό που εσύ μου προσφέρεις, όχι, δε διαθέτω
(για καλή μου τύχη)
Και για να γίνω πιο σαφής, σε περίπτωση που δεν κατάλαβες
Εγώ αξίζω όχι μόνο ν' αγαπηθώ αποκλειστικά
Μα και πολύ, υπέρμετρα
Μου αξίζει ένα διαμαντένιο παραμύθι που θ' αφήσει ιστορία
κι όχι ένα σενάριο σαπουνόπερας κακογραμμένο
Ο ρόλος ο πρωταγωνιστικός, του τιμημένου ήρωα,
κι όχι ο τρίτος ρόλος του αξιολύπητου του θύματος που ας πρόσεχε
Είμαι βαριά οσάν χρυσός, γλυκό μου
Κι εσύ ένα απαλό αεράκι που ούτε μια τρίχα απ' τα μαλλιά μου δε δύναται ν' ανεμίσει
Κι όσο κι αν έχεις δίκιο
θίγοντας την πείνα της καρδιάς μου που όλο και θεριεύει
Αρκεί να σου πω πως προτιμώ να λιμοκτονώ εις τον αιώνα τον άπαντα γι' αληθινή αγάπη
Παρά να γευτώ έστω και ψίχουλο
Απ' τα δηλητηριασμένα αποφάγια που έχεις το θράσος να μου προτείνεις
Βάλ' το λοιπόν καλά μες στο κεφάλι σου
Ότι δεν πρόκειται ποτέ, ποτέ να σ' αγαπήσω
Κι ας λες ειλικρινά πως δε ζητάς αγάπη από μένα, μα κάτι λιγότερο
Εγώ προσώπικα
Τίποτε λιγότερο από αγάπη δε σκοπεύω να δώσω
Ούτε σε σένα, ούτε σε κανέναν άλλον
.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | "Σε παρακαλώ... εξημέρωσέ με..." | | | |
|
καταΚΟΚΚΙΝΗ
02-11-2014 @ 17:11 | ΟΣΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ , ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΙ ΑΔΥΝΑΜΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙΑ ΠΟΥ ΣΑΧΛΟΡΟΜΑΝΤΖΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΡΩΜΕ ΦΥΚΙΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΞΩΤΕΣ ΚΟΡΔΕΛΕΣ, ΘΑ ΠΑΘΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΟΥΤΕ ΛΙΓΟΥΡΙΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ "Σ'ΑΓΑΠΩ",
ΟΥΤΕ ΘΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΤΟΥΝ ΨΙΧΟΥΛΑ ΑΓΑΠΗΣ ΣΑΝ ΤΡΕΜΑΜΕΝΑ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΑ ΣΠΟΥΡΓΙΤΑΚΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕ ΒΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΦΙΟ ΜΑΣΙΦ ΜΕΤΑΛΛΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΟΣΑ ΕΓΡΑΨΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
| | Jolene
02-11-2014 @ 18:26 | ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
