| |
Βροχή τα νιάτα μας βροχή
και χρόνια σαν την λάσπη.
Και αυτοί που μας λυπήθηκαν,
Θα ζήσουνε μονάχοι.
Τριαντάφυλλα οι ελπίδες μας
και κάμποι ερημωμένοι.
Σαν Πηνελόπη που ζητά
και όλο περιμένει.
Σταγόνες οι όμορφες στιγμές
στου κόσμου την πλημμύρα.
Μα οι δυσκολίες μας πολλές ,
σαν θάλασσας αλμύρα.
Μεγάλα τα ταξίδια μας,
με πλοία και με τρένα.
Για τις παλιές αγάπες μας,
δάκρυα ξεχασμένα.
Γλέντια και μαύρος ουρανός ,
Στο φως που πια στενεύει.
Και μια φωνή να ακούγετε,
Σκληρή και θαμπωμένη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
