ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
08-11-2014 @ 01:47 | Είναι φορές που βρίσκεις την μοίρα σου να σε περιμένει, εκεί που κρύβεσαι για να την αποφύγεις ...
Φίλες-Φίλοι καλό Σ-Κ σε όλους ... ::382.:: ... | |
CHЯISTOS P
08-11-2014 @ 01:50 | σκοτεινιάζει η ζωή μας.... (το βλέπω πρόχειρα εγώ...) | |
CHЯISTOS P
08-11-2014 @ 01:51 | χαχαχα... έληξε ο ενδοιασμός !῭.. και το χαίρομαι πραγματικά ! | |
ΒΥΡΩΝ
08-11-2014 @ 08:20 | ταξιδιώτες στο χρόνο, στην καρδιά ερημιά
δεν θυμάμαι ποιος είμαι η αν κάτι αξίζω
η σιωπή σου με λειώνει, στο λαιμό μου θηλιά.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
oneiropola
08-11-2014 @ 09:11 | Μια γραμμή που τελειώνει, δυο κηλίδες στο χιόνι
κοκκινίζει το βλέμμα, η ανάσα καυτή
ξεκινάει το ψέμα, ουτοπίας το αφιόνι
του φευγιού η γιορτή, θα περάσει κι αυτή.
!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
την καλημερα μου και τον θαυμασμό μου !!! | |
Sofitsa
08-11-2014 @ 10:24 | Ωραιότατο! | |
Αναπάντεχος
08-11-2014 @ 10:39 | ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ανανεωμένος με ωραίους στίχους ΚΑΛΗΜΕΡΑ | |
Pavlos Melas
08-11-2014 @ 11:10 | Μια γραμμή που τελειώνει, δυο κηλίδες στο χιόνι
κοκκινίζει το βλέμμα, η ανάσα καυτή
ξεκινάει το ψέμα, ουτοπίας το αφιόνι
του φευγιού η γιορτή, θα περάσει κι αυτή.
Η ζωή μας βουλιάζει, λίγο Φως μες το γκρίζο
ταξιδιώτες στο χρόνο, στην καρδιά ερημιά
δεν θυμάμαι ποιος είμαι η αν κάτι αξίζω
η σιωπή σου με λειώνει, στο λαιμό μου θηλιά.
Καλημέρα Καπετάνιε έγραψες καταπληκτικά!!! | |
φραγκοσυριανος
08-11-2014 @ 13:12 | Ποιος είσαι φίλε μου; δεν σε αναγνωρίζω
ποιάς ανάγκης δραπέτης; από ποια φυλακή;
οι αγάπες πονάνε, το γιατί δεν γνωρίζω
στης ψυχής τη βροχή, αγωνίας κραυγή.
Μια γραμμή που τελειώνει, δυο κηλίδες στο χιόνι
κοκκινίζει το βλέμμα, η ανάσα καυτή
ξεκινάει το ψέμα, ουτοπίας το αφιόνι
του φευγιού η γιορτή, θα περάσει κι αυτή. ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
smaragdenia
08-11-2014 @ 15:28 | Η ζωή μας βουλιάζει, λίγο Φως μες το γκρίζο
ταξιδιώτες στο χρόνο, στην καρδιά ερημιά
δεν θυμάμαι ποιος είμαι η αν κάτι αξίζω
η σιωπή σου με λειώνει, στο λαιμό μου θηλιά.
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: | |
ΛΥΔΙΑ_Θ
08-11-2014 @ 18:27 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
πανσελινος
08-11-2014 @ 18:32 | Το κορμί ιδρωμένο, με κεντρί καρφωμένο
πόσα χρόνια δεν ξέρω, δεν μπορώ να σου πω
στο ταβάνι δεμένοι στο κοινό πεπρωμένο
οι πορείες μας φάλτσες σε ταξίδι αισχρό.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Καλησπέρα!
Εξαιρετικό, από την αρχή ως το τέλος ! ! !
Έχει μια δύναμη η γραφή σου... | |
ΕΛΕΑΝΝΑ
08-11-2014 @ 19:12 | Μπραβο σου Ευστράτιε ::kiss.:: η γραφή σου πραγματική τέχνη ::kiss.:: | |
φραγκοσυριανος
08-11-2014 @ 19:59 | Το κορμί ιδρωμένο, με κεντρί καρφωμένο
πόσα χρόνια δεν ξέρω, δεν μπορώ να σου πω
στο ταβάνι δεμένοι στο κοινό πεπρωμένο
οι πορείες μας φάλτσες σε ταξίδι αισχρό.
Ποιος είσαι φίλε μου; δεν σε αναγνωρίζω
ποιάς ανάγκης δραπέτης; από ποια φυλακή;
οι αγάπες πονάνε, το γιατί δεν γνωρίζω
στης ψυχής τη βροχή, αγωνίας κραυγή.
Μια γραμμή που τελειώνει, δυο κηλίδες στο χιόνι
κοκκινίζει το βλέμμα, η ανάσα καυτή
ξεκινάει το ψέμα, ουτοπίας το αφιόνι
του φευγιού η γιορτή, θα περάσει κι αυτή. ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Παπαθεοφάνου Αθηνά
08-11-2014 @ 21:04 | Η ζωή μας βουλιάζει, λίγο Φως μες το γκρίζο
ταξιδιώτες στο χρόνο, στην καρδιά ερημιά
δεν θυμάμαι ποιος είμαι η αν κάτι αξίζω
η σιωπή σου με λειώνει, στο λαιμό μου θηλιά.
::up.:: ::theos.:: ::yes.:: | |
pennastregata
09-11-2014 @ 10:24 | ::rock.:: ::rock.:: ::hug.:: | |
 |
