| |
[align=center][B][U]Πλάσμα της φύσης ξεχωριστό[/B][/U]
[I]Καβάλησε τον άνεμο της μοναδικότητάς του
Αψήφησε τα πρότυπα της φάρας, της γενιάς του
Σεβάστηκε τις ρίζες, της γης, του ουράνιου τόξου
Ακόμα και τις τρύπες που τρώνε τους πλανήτες
Χλεύασε κατέκρινε ό,τι πολύ αγαπούσε
Μα πιο πολύ τ' Αγάπησε το εφικτό που ζούσε
Όλες μαζί τις έδεσε ρίζες γέννας-θανάτου
Τότε πρωτοεμφανίστηκε το πιο όμορφο λουλούδι
Αυτοαναφλέχθηκε σε σπίθες χαράς και πόνου
Κι ας κρύωσε το τσάι σου, Εσύ θα ξεχωρίσεις
Μέχρι και το θάνατο ίσως να νικήσεις
Ο άνεμος δεν σε έστρεψε κόντρα στην ιστορία
Εκεί μονάχα πολεμούν θηρία με θηρία
Σε πήγε σε αυτής της γης, την τελευταία Άκρη
Η γη όμως είναι στρογγυλή και πίσω θα σε πάει
Κύκλους σε κάνει ελλειπτικούς, ο άνεμος σαν φυσάει
Τα μέρη πια που πέρασες δεν θα 'ναι ξανά ίδια
Κι εσύ είσαι πια αλλιώς, των ρόλων σου άλλος ρόλος
~*~
[/I][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
