| |
Το πεπρωμένο.. μ' ανεξίτηλο μελάνι
Είναι γραμμένο στις κοιλίες της καρδιάς
Δίνει παλμό μες στην ψυχή να ανασάνει
Μα θέλει ώθηση και δίψα ν' αγαπάς...
Μα άλλοι βιάζονται στη ζήση και σκοντάφτουν
Άλλοι βολεύονται σε πρόσκαιρες χαρές
Άλλοι φοβούνται κάθε μέρα μην πεθάνουν
Και λίγοι μόνον αντοχές έχουν γερές...
Και συλλογίζομαι.. για σένα και για μένα
Ποια μοίρα άραγες μας έφερε κοντά
Ποιός να εμπνεύστηκε τα μύχια μας γραμμένα
Κι έριξε φως σε δύο μέλλοντα μουντά...
Να είναι τύχη καθαρή.. καρπός του μόχθου
Για το συνταίριασμα σωμάτων και ψυχών ;
Να είναι κύμα του ανθρώπινου του πόθου
Που παρασύρει τις ροές των εποχών ;...
...
Ό,τι κι αν είναι.. ένα έχει σημασία :
Σαν πορευόμαστε μαζί μες στη ζωή
Κάθε φωνή.. κάθε σιωπή.. έχει ουσία
Που αναβλύζει από ταύτιση σοφή...
1-12-2008
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
