Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: σε σενα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130460 Τραγούδια, 269383 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 σε σενα
 
Οταν περάσουν τα χρόνια,θα έχει χαθεί η αθωότητα απ'το βλέμμα μας,
το παιδί που κρύβουμε μέσα μας θα εχει πάψει να χαμογελάει,
τότε θα σε κρατήσω απ'το χέρι να περπατήσουμε μαζι ως την άκρη της θάλασσας,
για να σου δείξω τους κρυμμένους θησαυρους μου.....
Κομματι-κομματι ,στιγμη τη στιγμή τους μαζευα ως την μερα ετούτη,
για να σε κάνω να θυμηθείς,να νιώσεις
Για να μπορουν οι αναμνήσεις να ζωντανέψουν γα λίγο,την ωρα που η θαλασσα
αγκαλιαζει τον ηλιο!οπως σε αγκαλιαζα τις νυχτες του παγωμενου χειμώνα να
μην μου κρυωσεις,οταν ημασταν ακομη παιδια...
Οταν χερι-χερι περπατούσαμε μεσα στην πολη και απο το κρυο-θυμασαι?-
δεν ανοιγαν,για να χωριστούμε,τα δαχτυλα μας.
Ετσι θα'ναι σα να μην εχει περασει μια μερα,απο τοτε που αντικρυσα
για πρωτη φορα τα ματια σου.Ετσι θα'ναι,θα το νιωσεις και εσυ!
Γιατι οι θησαυροί δεν χάνονται ματια μου,τους φυλαμε για να τους μοιραστουμε
με αυτους που αγαπαμε.
Ετσι κι εγω!μαζι σου θελω να τους μοιραστω.Ξερεις γιατι?
Γιατι εσυ μου το εμαθες αυτο,ειναι σειρα μου τωρα!
Μου ζητουσες ενα λουλουδι,θυμασαι?κι εγω γεμιζα την αγκαλια σου
με ολάνθιστους κηπους,ετσι,για να σε βλεπω να χαμογελας....
Παιζαμε αδιάκοπα,γελουσαμε ασταματητα,κι οταν ερχόταν το βράδυ,
δειλα-δειλα ακουμπουσες το κεφαλι σου στο δικο μου μαξιλαρι,
μονο και μόνο για να με κοιτας,χωρίς να μιλαμε.Κι ομως λεγαμε τοσα πολλα!
καπως ετσι μας εβρισκαν τα πρωινα...κουλουριασμένους σαν ενα σωμα,στο μονό μου κρεβατι.
Τόση αγαπη,που δεν χωραει στις λέξεις.....
Μα το περίμενα,το περίμενα μικρη μου πως θα ερθει καιρος
που ο φοβος θα γινει σκια του ερωτα μας,
και θα γινουνε τα πρεπει τελικα προτεραιοτητα μας.
Γι'αυτο τα φυλαξα ολα αυτα σ'ενα συρταρι κλειδωμενα στην καρδια μου,
για να γραψουμε εμεις το τελος στο δικο μας παραμυθι.
Ελα,κρατα μου το χερι, θελω να με κοιταξεις παλι μ'εκείνο το βλέμμα,
θέλω να μου χαμογελάσεις γλυκά.
να περπατησουμε αγκαλια μεσα στο πληθος,μα να'μαστε οι δυο μας μεσα στους πολλους.
ΓΙ'ΑΥΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ!
Γιατι οταν με χτυπαγαν τα κυματα,στιγμη ψυχη μου δεν μου αφησες το χερι...
ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Σ'ΑΓΑΠΩ!!


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Μαυρομαντηλού
30-01-2015 @ 02:09
Ελα,κρατα μου το χερι, θελω να με κοιταξεις παλι μ'εκείνο το βλέμμα,
θέλω να μου χαμογελάσεις γλυκά.
να περπατησουμε αγκαλια μεσα στο πληθος,μα να'μαστε οι δυο μας μεσα στους πολλους.
ΓΙ'ΑΥΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ!
Γιατι οταν με χτυπαγαν τα κυματα,στιγμη ψυχη μου δεν μου αφησες το χερι...
ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Σ'ΑΓΑΠΩ!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Ε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
30-01-2015 @ 08:13
ΓΙ'ΑΥΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ!
Γιατι οταν με χτυπαγαν τα κυματα,στιγμη ψυχη μου δεν μου αφησες το χερι...
ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Σ'ΑΓΑΠΩ!!
Πολύ όμορφη η γραφή σου Δέσποινα !!!!!!!!!!!! ::hug.:: Καλημέρα
Angelic
30-01-2015 @ 10:31
Δέσποινα, καλημέρα!
Με πήγε πίσω στα παλιά η δημιουργία σου!!! Πολύ ωραία!
**Ηώς**
30-01-2015 @ 12:23
ένα ποιητικό γράμμα
ξεχειλίζει συναίσθημα!!!!!
καλημέρα Δέσποινα! ::hug.:: ::blush.::
Μ.Ελμύρας
30-01-2015 @ 13:08
ΓΙ'ΑΥΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ!
Γιατι οταν με χτυπαγαν τα κυματα,στιγμη ψυχη μου δεν μου αφησες το χερι...
Πανέμορφη γραφή!
adespotoi
30-01-2015 @ 17:06
κι ας ήσασταν παιδιά δεν παίζατε με την αγάπη σας. ::up.:: ::up.:: ::up.::
πανσελινος
30-01-2015 @ 19:06
Γιατι οι θησαυροί δεν χάνονται ματια μου,τους φυλαμε για να τους μοιραστουμε
με αυτους που αγαπαμε. ::yes.::

Τόση αγαπη,που δεν χωραει στις λέξεις..... ::smile.::

Πολύ όμορφο, γεμάτο τρυφερότητα και ευαισθησία !
W. KRITIKOS
30-01-2015 @ 19:48
Πώς αντέχετε εντοιχισμένη σε τόσο πολύ αγάπη;
mari-go
31-01-2015 @ 11:55
Τρυφερό... γεμάτο αγάπη ...
κάπου στο βάθος
αχνοφαίνεται ο φόβος και η θλίψη
της καθημερινότητας και των "πρέπει"...

Πολύ ωραία αποτύπωση!!!!

::smile.::
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
31-01-2015 @ 12:21
ΓΙ'ΑΥΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ!
Γιατι οταν με χτυπαγαν τα κυματα,στιγμη ψυχη μου δεν μου αφησες το χερι...
Πανέμορφη η γραφή σου !!! ... ::382.:: ...
.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο