| |
Τα κάστρα των ονείρων μου βραχήκαν απτό δάκρυ
πέπλο νωθρό τα σκέπασε του νου μου δειλινά
τη σκέψη μου καθοδηγούν σε μολυσμένο χάρτη
ελπίδα που την ρίξανε με δόλο στην πυρά
Τα σύρματα ματώνουνε της σκέψης τα ταξίδια
σε μονοπάτι πάλλονται οι χτύποι της καρδιάς
της θύμησης πριγκίπισσες μπλέκονται στα στολίδια
στην άστατη ανάμνηση τυφλής παρηγοριάς
Τα σύνορα δοτού μυαλού χαράζουνε πορεία
ευθεία μιας διαδρομής που γνέφει κυκλικά
μπολιάζεται η λογική με νόθα απορία
κρύβει διχόνοια διάχυτη στείρα παρηγοριά
Η φλεγόμενη ελπίδα κάτω δε θα σωριαστεί
η φωτιά και αν την πληγώνει πάλι όρθια θα σταθεί
τριγυρνάει σαν τσιγγάνα ως τα πέρατα του νου
ζωγραφίζει με γαλάζιο την εικόνα του ουρανού
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
