| |
Κι όπως χαθήκανε οι νύχτες
γι’ αυτό
το κάθε βλέμμα που σου ρίχνω
κι αυτό
Να μπορούσα στη σιωπή
την τελευταία σου πνοή
να δω
κι ας σου ζητούσα σαν παιδί
γι’ αυτό
το τελευταίο σου φιλί
γι’ αυτό
Κι ίσως να ‘μουνα κι εγώ
παιδί, μικρό,
σαν από ‘κείνα που σε κοίταζαν
γι’ αυτό
το ένα βλέμμα στο παραθύρι
κι ίσως να ‘χει μείνει
η σιωπή
σαν αστεράκι σε γιορτή
σαν το χαμένο μου κορμί
που δεν ζητεί
γι’ αυτό
παρηγοριά που σε κοιτώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
