| |
Κρύες οι στάλες της βροχής
γυαλάκια νοτισμένα
πονάς το δέρμα από βραδύς
κι ας χάραξε η μέρα
Κρύες οι στάλες στο κορμί
τη γύμνια ξεδιπλώνουν
τρέχουν στα μάτια σα χαρές
που κόβουν και λυτρώνουν
Βρέξε με πάλι ουρανέ
τ όνειρο να φυτρώσει
ο σπόρος χρόνια καρτερεί
αυτή τη δροσερή βροχή
τη γης που μαλακώνει
Κρύες οι στάλες στο φιλί
τ ανοίγουν τα μερεύουν
στέκουν στα χείλη, βάλσαμο
την κάψα τους γιατρεύουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
