Παράξενα που γράφονται
Οι λέξεις στην καρδιά
Τα όνειρα που μένουνε μισά
Παράξενα τα λόγια
Που διχάζουν τις ψυχές
Δεν ήμουνα ποτέ αυτό που ‘ θες
Παράξενα ταξίδια
Κάνουν πάντα οι ματιές
Και συναντιούνται μέσα στις σιωπές
Αρκεί όμως μια λέξη
Κι ένα άπιαστο γιατί
Να κόψει τη στιγμή σαν μια κλωστή
Μη κοιτάς
Μη μιλάς
Ένας δρόμος υπάρχει για σένα
Ένα ψέμα κι εγώ
Χωρίς τέλος κι αρχή
Είχα πει πως μπορώ
Όμως τώρα κενό
Και μετά όλα πήγαν χαμένα
Μη κοιτάς , μη μιλάς
Όλα αρχίζουν και πάλι ξανά
Παράξενες οι σκέψεις
Όταν λες μέχρι εδώ
το βήμα είναι πάντα σκοτεινό
δεν έχουν περιθώρια
εκείνα που μισώ
να τα πετάξω και να λυτρωθώ
