| |
Οι αλήθειες.
Τα σωτήρια δάκρυα. Της σιωπής.
Εκείνα της πληρότητας. Της ανακούφισης.
Κι οι μέρες της αγάπης.
Πόσο γνώριμες και πόσο κοντινές.
Κι άλλο τόσο απρόσιτες, μακρινές.
Όλα τούτα τα σπάνια, τα καλά κρυμμένα.
Τα βαθιά απωθημένα.
Σε τριαντάφυλλα μέσα και σε χαρτιά αφημένα.
Και σε βλέμματα ανοιξιάτικα. Νυχτερινά.
Σ’ εικόνες ασπρόμαυρες και σε σκονισμένες, παλιές κορνίζες.
Σε λόγια από φωνές που φεύγουν, χάνονται αθόρυβα. Σεμνά.
Δίχως κρότους.
Είν’ όλα τούτα τα σπάνια, τα καλά κρυμμένα.
Σε παρτέρια πουλιών φυλαγμένα.
Και σε μάτια που σπαρταρούν. Σε χέρια που γνέφουν, παρακαλούν.
Σε νύχτες.
Και σ’ όνειρα ραγισμένα, στη μέση σπασμένα.
Σε φράσεις μισοειπωμένες, ριζωμένες στον φόβο.
Σε λέξεις που δεν λευτερώθηκαν.
Όλα τούτα τα σπάνια, τα καλά κρυμμένα.
Σε χτύπους χιλιοειπωμένα.
Σε τόπους άβατους εξομολογημένα.
Και με μουσικές κι ηχοχρώματα τραγουδισμένα.
Στον καπνό νοτισμένα.
Στα λευκά μαντήλια δεμένα.
Και στ’ άσπρα χρόνια χαρισμένα.
Είν’ όλα τούτα τα σπάνια, τα καλά κρυμμένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
